Pythagorean cipher

Mincemeat TEAM

या अ‍ॅपविषयी

पायथागोरियन सायफर ही शास्त्रीय क्रिप्टोग्राफीची एक क्रिप्टोसिस्टीम आहे, जी सीझर सायफरसारख्या इतर सिस्टीमपेक्षा जुनी आहे. पायथागोरसने प्रवर्तित केलेल्या संगीत सिद्धांतावर पायथागोरियन्सने त्याचे वर्णन केले होते आणि दुसऱ्या प्युनिक युद्धादरम्यान ग्रीक साम्राज्याने त्याचा मोठ्या प्रमाणावर वापर केला होता.
प्लुटार्कच्या मते, रोमन साम्राज्याने सीझर सायफरचा अवलंब करण्यास प्राधान्य दिले कारण ते पायथागोरियन सायफरपेक्षा सोपे होते, तसेच लांडग्याच्या पाचव्याच्या समस्येमुळे या प्रकारच्या सिफरच्या मर्यादांमुळे, ज्यामुळे डिक्रिप्शन प्रक्रियेत त्रुटी निर्माण झाल्या होत्या. पायथागोरियन स्वल्पविरामाद्वारे विचलनातून. प्रक्रियेचे वर्णन स्पार्टन स्कायटेल सायफरशी तुलना करण्याव्यतिरिक्त, प्लुटार्कच्या कार्यामध्ये आढळू शकते.
इतर इतिहासकारांच्या मते, या सिफरसाठी क्रिप्टोलॉजिस्ट किंवा संगीत सिद्धांतामध्ये पारंगत आणि उच्च शिक्षित संगीत कान असलेले लेखक आवश्यक होते. आणि जरी त्या काळातील विविध वाद्ये वापरून मोठ्या अंतरावर प्रसारित करण्याची परवानगी दिली असली तरी, इतर प्रणाली प्रचलित होत्या.
तत्त्वज्ञानी प्लेटोने त्याच्या संवादांच्या एका तुकड्यात अटलांटी लोकांनी वापरलेल्या पायथागोरसच्या पूर्ववर्ती प्रणालीचा संदर्भ दिला आहे. त्यातही, त्याच्या व्याख्या आणि वापरामध्ये एक स्पष्ट प्रभाव सूचित केला आहे. कारण अटलांटिसवर कोणतेही दस्तऐवज नाहीत किंवा त्याच्या वास्तविक अस्तित्वाबद्दल, या विधानाची पुष्टी केली जाऊ शकत नाही.
मध्ययुगात निर्माण झालेल्या संगीताच्या नोटेशन सिस्टीमच्या सुधारणेमुळे या प्रकारच्या शास्त्रीय सिफरचा प्रसार होण्यास अनुमती मिळाली, शिवाय रूपांच्या प्रसारास परवानगी दिली. परंतु तितकेच, पायथागोरियन ट्यूनिंगमुळे उद्भवलेल्या स्वभावामुळे उद्भवलेल्या समस्यांमुळे डिक्रिप्शन दरम्यान सतत समस्या उद्भवल्या, जरी क्रिप्टोग्राम एका कर्मचार्‍यांवर लिखित स्वरूपात प्रसारित केला गेला आणि संगीत वाद्य वापरून ध्वनी उत्सर्जनाद्वारे नाही. शिवाय, एनक्रिप्शनच्या निकषांमध्ये सतत गोंधळ होतो जेव्हा नुसते स्वर यासारखे कोणतेही एकमत नव्हते. त्या वेळी कोणतेही संगीत मानक नव्हते, आणि दोन्ही पक्ष सममितीय की आणि कार्यपद्धती ताब्यात असतानाही एन्क्रिप्शन पद्धत गुंतागुंतीची होती.
काही इतिवृत्तांनुसार, अल-अंदलसवरील मुस्लिम आक्रमणादरम्यान क्रिप्टोसिस्टीम महत्त्वपूर्ण होती, महत्त्वाच्या लष्करी संदेशांच्या प्रसारणासाठी वापरली जात होती. त्या काळातील काही इतिहासकार खात्री देतात की, त्याच्या थोड्या प्रमाणात प्रसार झाल्यामुळे, अशा अनेक संस्कृती होत्या ज्यांना या एन्क्रिप्शन पद्धतीबद्दल माहिती नव्हती, जी क्रिप्टविश्लेषकांसाठी एक शक्ती म्हणून भूमिका बजावत होती.
पुनर्जागरणाच्या काळात, नवीन स्वभाव दिसल्याबद्दल धन्यवाद, पायथागोरियन सायफरला काही क्रिप्टोगोल्सने Vigenère सिफरपेक्षा प्राधान्य दिले. फ्रिक्वेंसी विश्लेषणासाठी दोन्ही क्रिप्टोसिस्टमची संवेदनशीलता आणि दोन्हीपैकी कोणत्याही पद्धतीचा भंग करण्यासाठी आवश्यक क्रिप्टोग्रामची संख्या याबद्दल एक सजीव वादविवाद झाला. सत्य हे आहे की शास्त्रीय प्रतिस्थापन प्रणालीच्या साधेपणाचा संगीत सिद्धांतावर आधारित प्रक्रियेचा एक मोठा फायदा होता, ज्यासाठी अधिक शिक्षण वक्र आवश्यक होते. दुसरीकडे, मौखिक प्रसारण एक फायदा म्हणून सादर केले गेले नाही, खरेतर, त्यांनी लिखित संगीत एन्कोडिंगद्वारे संदेश पाठवले. विविध स्त्रोतांनुसार प्रक्रियेच्या मूळ वर्णनाच्या तुलनेत काय विरोधाभास वाटले.
सध्या, पायथागोरियन सायफरमध्ये केवळ अध्यापनशास्त्रीय स्वारस्य आहे, शास्त्रीय क्रिप्टोसिस्टीममध्ये एक परिचयात्मक विभाग म्हणून अभ्यास केला जात आहे. हे खरे आहे की असे काही विद्वान आहेत ज्यांनी असा युक्तिवाद केला आहे की ज्या वेळी त्याची व्याख्या करण्यात आली होती, ती त्याच्या काळासाठी एक प्रगत क्रिप्टोसिस्टम होती आणि इतर समकालीन पद्धतींच्या तुलनेत ती अत्यंत मजबूत होती. परंतु तितकेच, असे बरेच लोक आहेत ज्यांचा असा विश्वास आहे की त्याची जटिलता न्याय्य नव्हती, कारण समान सुरक्षा प्रदान करणारे सोपे आणि अधिक चपळ पर्याय आहेत.