نماز - آشنایی با نماز

Yung philz devS

यामध्‍ये जाहिराती आहेत

या अ‍ॅपविषयी

प्रार्थनेची ओळख
"सेवा" हा सृष्टीचा उद्देश आहे, इतरांच्या दयाळूपणाबद्दल, मदतीसाठी आणि मैत्रीबद्दल तुम्ही कधी आभार मानले आहेत का? अर्थातच होय. का? कारण मानवी तर्क आणि विवेक हे चांगल्या आणि परोपकारीबद्दल आभार मानण्याची आणि इतरांच्या प्रेमासाठी आणि चांगुलपणाबद्दल आभार मानण्याची आज्ञा देते. म्हणून, आशीर्वाद माणसाच्या खांद्यावर कृतज्ञता ठेवतो आणि समज, बुद्धी आणि विवेक हे माणसाच्या कृतज्ञतेचे मुख्य घटक आहेत. जरी एखादा मित्र आम्हाला अभ्यासात मदत करतो, आम्हाला त्याची पुस्तके आणि नोटबुक देतो, आमच्या अभ्यासाच्या प्रश्नांची उत्तरे देतो, आम्हाला मार्गदर्शन करतो, आमचे अनुशेष भरून काढण्यास मदत करतो, आम्हाला अभ्यासाचे साधन पुरवतो आणि आमच्या समस्या सोडवतो. आणि ... मध्ये या सर्व प्रकरणांमध्ये, आम्ही स्वतःला त्याचे ऋणी समजतो आणि त्याच्या चांगल्या कृत्यांसाठी त्याचे आभार मानण्याचा प्रयत्न करतो. निःसंशयपणे, देवाने आपल्याला सर्वोच्च आणि सर्वोत्तम आशीर्वाद दिले आहेत: त्याने आपल्याला बुद्धी, आत्मा, इच्छा, विचार आणि प्रतिभा दिली आहे, त्याने जीवनाच्या मार्गावर आपल्या आनंदासाठी मार्गदर्शक पाठवले आहेत, आपले अस्तित्व आणि जीवन त्याच्या हातात आहे. आपल्याकडे जे काही आहे ते आपल्या निर्मात्याकडून आहे. तो निर्माता आहे आणि आपण त्याचे सेवक आणि प्राणी आहोत. तो गरजू आणि सक्षम आहे, आपण गरजू, दुर्बल, मर्यादित आणि नगण्य सेवक आहोत. जर आपण एखाद्या धड्याचा अभ्यास केला आणि ज्ञान शिकले तर ते त्याच्या कृपेच्या आणि दयाळूपणाच्या सावलीत आहे ज्याने आपल्याला ज्ञान मिळविण्याचे सामर्थ्य आणि समजून घेण्याची क्षमता दिली आहे. जर आपण एक श्वास घेतला आणि आपले जीवन चालू ठेवले तर ते चांगल्या, प्रेमळ, सुंदर आणि परिपूर्ण देवाने आपल्यासाठी प्रदान केलेल्या सुविधांमुळेच. पूजेशिवाय "गरजू सेवक" कडून काय अपेक्षित आहे? त्या महान निर्मात्याच्या उंबरठ्यावर प्रार्थना, लक्ष, अधीनता आणि दास्यत्व, लहानपणा आणि गरज व्यक्त करण्याशिवाय "कमकुवत प्राण्याकडून" काय अपेक्षा केली जाऊ शकते? देवाच्या सर्व प्रकारच्या खुल्या आणि छुप्या आशीर्वादांचा लाभ घेणार्‍या व्यक्तीकडून उपकारांच्या मालकाचे आभार मानण्याशिवाय काय अपेक्षा करता येईल, देव कोण आहे? आपण ज्ञानी आणि कर्तव्यदक्ष आहोत, आपल्याला सत्य माहित आहे आणि आपण कृतज्ञ आहोत, आपण सेवक आहोत आणि गरजू आहोत आणि जर आपल्या निर्मात्यासमोर आपण आपले डोके टेकवून "पूजा" करतो आणि "प्रार्थना" करतो आणि "गरज" मागतो आणि म्हणतो. "गुप्त", कारण, चला "त्याचे देवत्व" आणि "आपले दासत्व" प्रकट करू आणि व्यक्त करू. जर आपण पूजा केली नाही तर आपण सृष्टीच्या मुख्य उद्देशापासून दूर गेलो आहोत. कारण आपल्या सृष्टीची परिपूर्णता ही ईश्वराची उपासना आहे, जो म्हणतो: "आणि मी ल्याबडुनशिवाय जिन आणि मानव निर्माण केले नाहीत" (1) मी जीन आणि मानव माझी सेवा करण्याशिवाय निर्माण केले नाहीत. आणि दुसर्या श्लोकात, तो म्हणाला: "आणि माझी उपासना करा, हा सरळ मार्ग आहे" (2) माझी पूजा करा, हा सरळ मार्ग आहे. म्हणून, जर आपण देवाची सेवा केली नाही आणि त्याच्या आज्ञेचे पालन केले नाही आणि त्याच्या स्वर्गीय आणि सनातन धर्माचे पालन केले नाही, तर आपण कृतघ्नपणा दर्शविला आहे, आपण त्याच्या दयेपासून दूर आहोत आणि आपण जीवनाच्या उद्देशाकडे दुर्लक्ष केले आहे आणि आपण हे जाणून घेतले आहे. आशीर्वादांचा मालक. जो देवाची सेवा करत नाही, तो सैतानाच्या सापळ्यात आणि सैतान, अत्याचारी आणि देवविरोधी शक्तींच्या सापळ्यात अडकतो. देवाची दास्यता मनुष्याला इतकी प्रिय बनवते की तो त्याला बलाढ्य शक्तींच्या गुलामगिरीतून मुक्त करतो. 1) सूरह धरियत, श्लोक 56. 2) सूरह यास, श्लोक 61.