Szczególne miejsce wśród starszych Optiny zajmuje mnich Ambroży, „Starszy Ambrosim”, jak go nazywali ludzie. „Jego sława była bardzo wielka, płynęła grawitacyjnie, z ust do ust, bez hałasu, ale z miłością. Wiedzieli, że jeśli w życiu pojawia się zamęt, zamęt, smutek, trzeba udać się do ojca Ambrożego, on wszystko wyjaśni, uspokoi i pocieszy. <...> Więc oddał się bez mierzenia i liczenia. Czyż nie dlatego, że zawsze było pod dostatkiem, w jego bukłakach zawsze było wina, bo był bezpośrednio połączony z pierwszym i bezgranicznym oceanem miłości” – tak w kilku słowach, ale zaskakująco trafnie, Borys Zajcew zdefiniował istotę siły przyciągania starca. Miłość starszego przyciągała nie tylko proste serca pielgrzymów z ludu, którzy traktowali księdza z całkowitym zaufaniem. Przedstawiciele kolorowej inteligencji rosyjskiej pospieszyli do „chaty” księdza Ambrożego, któremu duch starszyzny Optiny odsłonił bogactwo i piękno Cerkwi oraz wiary prawosławnej. F. M. Dostojewski, L. N. Tołstoj, filozof W. S. Sołowjow, pisarz i filozof K. N. Leontiew i wielu innych zwracało się do Starszego Ambrożego.
W załączniku znajdziesz akatystę św. Ambrożego z Optiny, jego życie, cuda, a także niektóre nauki.
Ostatnia aktualizacja
15 lis 2023
Książki i materiały źródłowe