पसायदान Pasaydan

Piyush Chaudhari Foundation

දැන්වීම් අඩංගුය

මෙම යෙදුම ගැන

संत ज्ञानेश्वर विरचित ज्ञानेश्वरी या ग्रंथातील शेवटच्या - (ओवी १७ ४ ते १८०२) - १८ व्या.

ज्ञानेश्वरीच्या सुरुवातीला आत्मरूपात वसलेल्या, शेवटच्या ज्ञानेश्वर विश्वात्मक विश्वात्मक (निराळ्या निराळ्या) देवाला आपण पसायदान (पसायदान) म्हणतात-
जे खळांची व्यंकटी | तयां सत्कर्मीं रती || भूतां परस्परें | मैत्र ||

ज्या व्यक्ती () आहेत त्यांच्यातील (प्रवृत्ती) नुसतीच (नष्ट होवो), तर होवोत होवोत होवोत होवोत होवोत! {जेथे "विनाशायच दुष्कृताम्" (नाश) मी जन्म घेतो म्हंटले म्हंटले, तेथे त्याही असा "प्रसाद" मागितला} पसायदानामध्ये प्राणिमात्रांमध्ये.

दुरिताचें तिमिर | विश्व स्वधर्म सूर्यें || जो जे वांछील तो ते लाहो | प्राणिजात || ||

वेदांनी "तमसो मा सद्गमय |" ज्याप्रमाणे आगीचा धर्म, नदीचा प्रवाहित, त्याच प्रमाणे प्रत्यय. ह्याचा परिणाम असा होईल, ज्याला ज्याला जे, कारण जर एका तर तर, तर ती तर तर तर माउलींनी आहे आहे आहे आहे आहे

යොමුව:
https://mr.wikipedia.org/wiki/%E0%A4%AA%E0%A4%B8%E0%A4%BE%E0%A4%AF%E0%A4%A6%E0%A4%BE%E0 % A4% A8