Njëherë e një kohë, në një pyll të frikshëm ku fshiheshin pemët nga njëra-tjetra, jetonte një fantazmë e vogël me emrin Archie. Ai ishte i vetmuar dhe i humbur, duke u endur mes errësirës dhe shtigjeve të ngatërruara. Asnjë fantazmë në pyll nuk donte të komunikonte me të, dhe njerëzit gjithmonë largoheshin, të frikësuar nga pamja e tij e pazakontë.
Archie kishte një shkëlqim të zbehtë që rrezatonte nga trupi i tij transparent. Por gjëja më unike ishte se ai kishte veshë maceje që dilnin nga forma e tij pa peshë. Kjo i dha atij një pamje unike dhe simpatike, por e bëri atë edhe më të neveritshëm për të tjerët.
Archie ndihej i padobishëm dhe inferior. Ai gjithmonë kërkonte të gjente një vend ku do të pranohej ashtu siç ishte. Por pylli nuk i dha përgjigje. Archie vendosi të linte pyllin dhe të fillonte udhëtimin e tij në kërkim të një shtëpie të re.
Rruga e tij shtrihej nëpër një fushë të tmerrshme të mbuluar me bar të lartë dhe errësirë. Archie humbi në këtë oqean të zjarrtë, duke ndjerë frikën të kapluar zemrën e tij. Megjithatë, ai nuk u ndal, sepse besimi për një të ardhme më të mirë e çoi përpara.
Ndërsa Archie iu afrua skajit të fushës, sytë e tij ranë në një det të mrekullueshëm me lule. Fusha ishte plot me trëndafila, por ato nuk ishin lule të zakonshme. Çdo trëndafil kishte dhëmbë të vegjël që dilnin nën petalet e tij. Ata ishin të mprehtë dhe të rrezikshëm.
Archie u zhgënjye kur kuptoi se trëndafili me dhëmbë nuk mund të prekej. Ata ishin të zemëruar dhe mbroheshin nga çdo prekje. Archie ndihej i trishtuar, por nuk e humbi shpresën.
Me vendimin në zemër, Archie vazhdoi udhëtimin e tij. Ai shkoi në kështjellën madhështore që ngrihej në horizont. Kjo kështjellë u bë qëllimi i tij i ri, shtëpia e tij e ardhshme.
Rruga për në kështjellë nuk ishte e lehtë, por Archie nuk u ndal. Ai kaloi nëpër shpella, fluturoi mbi humnerë dhe kapërceu gëmusha të pakalueshme. Herë pas here ai ndeshej me fantazma të tjera që enden si ai, duke kërkuar vendin e tyre në botë. Së bashku ata ndanë histori dhe mbështetën njëri-tjetrin.
Kur Archie më në fund arriti në kështjellë, ai ndjeu një ndjenjë befasie dhe kënaqësie. Kalaja ishte madhështore dhe magjike, kullat e saj arrinin deri në qiej dhe muret e saj ishin të mbuluara me gdhendje të shkëlqyera. Ai e dinte se kjo kështjellë ishte krijuar vetëm për të.
Archie hyri në kështjellë dhe ndjeu zemrën e tij të mbushur me ngrohtësi dhe paqe. Ai gjeti vendin e tij ku pranohet ashtu siç është. Kalaja u bë shtëpia e tij e re, ku ai mund të lulëzonte dhe të zhvillohej si një fantazmë me veshë mace.
Archie takoi banorë të tjerë të kështjellës - fantazma, zana dhe krijesa të tjera magjike. Ata u bënë familja e tij, miqtë dhe mbështetja e tij. Së bashku ata ndihmuan njëri-tjetrin të rriteshin,
Përditësuar më
23 qer 2024