Mohim përgjegjësie: Ky aplikacion nuk është i lidhur ose përfaqësues i ndonjë entiteti qeveritar. Është një platformë private e zhvilluar për qëllime arsimore. Çdo informacion ose shërbim i ofruar nga ky aplikacion nuk miratohet ose sanksionohet nga asnjë autoritet qeveritar. Burimi i përmbajtjes: https://lddashboard.legislative.gov.in/actsofparliamentfromtheyear/code-criminal-procedure-act-1973
Kodi i Procedurës Penale (CrPC) është legjislacioni kryesor për procedurën e administrimit të ligjit penal material në Indi. Ai u miratua në vitin 1973 dhe hyri në fuqi më 1 prill 1974.[2] Ai siguron makinerinë për hetimin e krimit, kapjen e kriminelëve të dyshuar, mbledhjen e provave, përcaktimin e fajësisë ose pafajësisë së personit të akuzuar dhe përcaktimin e dënimit të fajtorëve. Përveç kësaj, ai gjithashtu merret me shqetësimet publike, parandalimin e shkeljeve dhe mirëmbajtjen e gruas, fëmijës dhe prindërve.
Aktualisht, ligji përmban 484 seksione, 2 orare dhe 56 formularë. Seksionet janë të ndarë në 37 kapituj.
Historia
Në Indinë mesjetare, pas pushtimit nga muslimanët, ligji penal muhamedan hyri në fuqi. Sundimtarët britanikë miratuan Aktin Rregullues të 1773, sipas të cilit u krijua një Gjykatë e Lartë në Kalkutë dhe më vonë në Madras dhe në Bombei. Gjykata e Lartë do të zbatonte ligjin procedural britanik ndërsa vendoste çështjet e subjekteve të Kurorës. Pas rebelimit të vitit 1857, kurora mori përsipër administrimin në Indi. Kodi i Procedurës Penale, 1861 u miratua nga parlamenti britanik. Kodi i 1861 vazhdoi pas pavarësisë dhe u ndryshua në 1969. Më në fund u zëvendësua në 1972.
Klasifikimi i veprave penale sipas Kodit
Vepra të njohura dhe jo të njohura
Artikulli kryesor: Ofendim i njohur
Vepra të njohura janë ato vepra për të cilat punonjësi i policisë mund të arrestojë pa urdhër të gjykatës, në përputhje me grafikun e parë të kodit. Për rastet jo të njohura, punonjësi i policisë mund të arrestojë vetëm pasi të jetë autorizuar me urdhër. Veprat e padijshme janë, në përgjithësi, vepra relativisht më pak të rënda se ato të njohura. Veprat e Njohshme të raportuara sipas nenit 154 Cr.P.C ndërsa Veprat jo të Njohshme të raportuara sipas nenit 155 Cr.P.C. Për veprat jo të njohura, magjistrati ka autorizuar të marrë dijeni sipas nenit 190 Cr.P.C. Sipas nenit 156(3) Cr.P.C, Magjistrati është kompetent të drejtojë policinë për të regjistruar çështjen, për të hetuar të njëjtën dhe për të paraqitur kërkesën/kallëzimin për anulim. (2003 P.Cr.L.J.1282)
Thirrje-Rasti dhe Urdhër-Rasti
Sipas nenit 204 të kodit, një gjykatës që pranon një vepër duhet të lëshojë thirrje për pjesëmarrjen e të akuzuarit nëse çështja është një çështje thirrjeje. Nëse çështja duket se është një çështje urdhër-arresti, ai mund të lëshojë një urdhër ose thirrje, siç e sheh të arsyeshme. Seksioni 2(w) i Kodit e përkufizon çështjen e thirrjes si, një çështje që ka të bëjë me një kundërvajtje, dhe jo një çështje urdhër-arresti. Seksioni 2(x) i Kodit e përkufizon çështjen e urdhër-arrestit si, një çështje që lidhet me një vepër të dënueshme me vdekje, me burgim të përjetshëm ose me burgim për një afat mbi dy vjet.
Përditësuar më
28 korr 2024