Ҳаминро қаид цардани ҳастам, кииндагиа мо умматон боид ба мисли Песхво ва Расули муборакамон (с) коњ. Танҳо бо цхунин тариқ Аллоки поку мерубон, Холиим до Зосмон осмони кулли халкииат моро ба схафоати Расуласх (ц) мусхарраф мегардонад.
Вале ҳастанд боз инсоное, ки аз намозу Конунхои Аллоҳ дури меуриуианд. Дар ҳол аз Аллоҳ умад баста мудро дузахи схуморида ғофил месхаванд, ки ин рфортори онҳо гунҳи азиме масхавад. Зеро умад бастан иан қати имед аз Аллоҳ кардан, у бадтарин ва зисхтарин гуноҳ ба ҳисоб меравад.