ความภาคภูมิใจ!! นี่คือสิ่งที่เวลาไม่เคยทำลาย แม้แต่ความคิดถึงก็ไม่สามารถเอาชนะมันได้ เราอาจอ่อนแรง โหยหา จำเป็น และปรารถนาให้ทุกสิ่งที่ขาดหายไปนั้นไม่เคยเกิดขึ้น เราเขียนจดหมายยาว ๆ ปนกับความต้องการ เราย้อนความทรงจำ สถานการณ์และรายละเอียดต่างๆ เราให้อภัย ราวกับว่าใจเราไม่เจ็บปวดจากความขมขื่นของความเจ็บปวด ไม่เคย เราให้อภัยและได้รับการให้อภัยภายใต้บัลลังก์แห่งความคิดถึง แต่ก่อนที่เราจะล้มลง กลับมาจากจุดที่เราจากมาด้วยความโศกเศร้า เจ็บปวด เจ็บปวด และร้าวราน และท้ายที่สุดเราก็ได้สวมหน้ากากแห่งความเข้มแข็งอีกครั้งเพื่อยุติช่วงเวลาที่เจ็บปวด ซึ่งฮีโร่คือความสูญเสีย ความภาคภูมิใจ และความเจ็บปวด