Drone vs. Zombies

Double Reality

Bu oyun hakkında

Bunun deneysel bir proje olduğunu lütfen unutmayın. Oyunun test sürümü eksik seviyeler, eksik özellikler veya diğer kusurlar içeriyor. Oyun tamamen ücretsizdir ve reklam içermez.

Eski havacı Joe'nun yerleşik rutinini hiçbir şey bozamaz gibi görünüyordu.
Yürüme yeteneğinin kaybı, hareket özgürlüğünü ciddi şekilde kısıtlıyordu.
Ancak Joseph bu konuda pek endişeli değildi.
Derinlerde, her zaman sessiz ve ölçülü bir varoluşun hayalini kurmuştu.
Güneşli Avustralya'nın kuzeyinde konforlu bir kır evi, iyi bir pansiyon, bir oyun konsolu ve radyo dergileri.
Ayda bir kez yiyeceklerini getiren bakkal teslimatçısı Nade dışında hiçbir şey onu en sevdiği eğlencelerden alıkoyamaz.
Bu yüzden hayatını toplumdan soyutlanmış, evinin duvarlarının diğer tarafında olup bitenlerden habersiz yaşadı.
- Lanet olsun Nader, yine mi dışarıdaydı? Yiyeceklerimi teslim etmesi gereken günden bu yana üç gün geçmişti.
Ve daha önce hiç yaşanmamış bir şekilde emekli maaşı ertelendi.

Joe'nun üzerine garip bir his çöktü. Yıllardır ilk kez tozla kaplanmış bilgisayarı çalıştırmaya ve interneti ziyaret etmeye karar verdi.
Okuduğu haber sert pilotu şoka soktu.
Joe, dünyada olup bitenler hakkında tüm bilgileri, ABD Ordusu'ndaki son adam olmayan, iyi bir yoldaş olan eski meslektaşından almaya karar verir.
- Selam dostum! Hizmet nasıldı?
- Ne kadar çok insan var. Joe, senden haber almayı beklemiyordum, hey dostum, henüz zombiler tarafından yendin mi?
- Henüz değil. Yapmadılar, sadece bacaklarımı ısırdılar.
- Ayrıca iyi bir mizah anlayışınız var, bu da hoş.
- İnanamayacaksın, birkaç dakika önce o zombilerin varlığından haberdar oldum.
- Neden yapmayayım ki? Tıpkı sizin gibi, tüm gün uçak modelleri oynamak ve inşa etmek gibi değil mi?
Keşke bunu yapabilseydim. Ve yaşlılığımda seyahat etmeye başladım, şimdi Antarktika'da güneşleniyorum, örneğin buraya geleceğimi hiç hayal etmemiştim.
Ama lafı uzatmayalım, fazla zamanım yok ve görüyorum ki dünyada neler olup bittiğini tam olarak anlamıyorsun.
Durum bu. Birkaç haftadır her kıtaya bilinmeyen bir virüs bulaştı.
Gezegendeki tüm insanların yaklaşık yüzde 70'ine bu hastalık bulaşmış durumda; geri kalanlar gruplar halinde toplandı ve enfekte olanlarla yüzleşiyor, biz onlara "zombiler" diyoruz.
Enfeksiyonun merkez üssü güney Avustralya'da, yani neredeyse tüm kıtanız enfekte.
Mucizevi bir şekilde nasıl dokunulmamışlar arasında kaldığını bilmiyorum, ama durum her dakika değişebilir.
Ben de dahil olmak üzere ABD askeri ve sivil halkından sağ kalanlar Antarktika'ya yeniden yerleştirildi.
Düşük sıcaklıklar nedeniyle virüs anakaraya yayılmıyor.
Bilim adamlarımız bir panzehir üretmek için çok çalışıyor. İlk deneyler başarılı oldu ve panzehir sentez süreci yaklaşık 1 ay sürecek, ardından pilotlarımız bu "ilacı" şehirlerin üzerine sıkacak.
Tek şey, her şeyin o kadar pembe olmaması. Sadece 24 saatten fazla enfekte olmayanların normal insanlara dönüşmesi garanti edilebilir.
Zombi durumunda bir günden fazla kalanların normal hayata dönmeleri veya ölmeleri pek olası değildir.
Bu nedenle Avustralya, enfekte olmayan neredeyse hiç insan kalmadığı için listede ilk ilaçlanan ülke olmaktan çok uzak.
Acımasız gerçekler bunlar. Ama başka seçenek yok, ya bu şekilde davranın ya da insanlık tamamen yok olsun.
Yani dostum, tek yapman gereken zombiler tarafından hırpalanmamak ve onlardan etkilenmemek. Bu arada, özellikle sadece akşam karanlığında aktifler.
Gerisi savaş zamanı kanunudur ve size söylememe gerek yok.
Ayrıca elimde ücretsiz bir drone var ve mümkünse size silahlar dahil gerekli şeyleri gönderebilirim.

Kulağa güven verici geliyor ama bu birkaç haftayı nasıl atlatacağım?
Ve sonra aklına alışılmadık ama çok iyi bir fikir geliyor: eski Colt ile modern bir dörtlü helikopteri tek bir ölüm makinesinde birleştirmek.