UYG’ONISH
I-Kendinning yuziga ukuthilmagan tarsaki kelib tushganida
quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. Jin chalgandek
i-yotogʻidan sapchib turdi. I-Yotogʻed katta, i-ajoyib bir odam
I-Kendinga qarab kulimsirab turdi. I-Sochlari oʻta gʻayritabiiy
bo’lib, har bir tolasi goʻyo kamondan uchib chiqishga shay
i-turgan oʻqqa oʻxshardi. Kiyimi esa toshbaqaning kosasini esga
i-solardi. Oyoqlari yoʻq deydigan darajada, qoʻllari esa
aksincha, nihoyatda katta edi. Go'yoki, biroz avval Kendinning
yuziga tushgan shapaloq ayni shu gʻalati odam jimjilogʻining ishi
edi. Nima bo’lganini anglay olmagan Kendin oʻziga kelgach,
i-tarsaki i-ostida ostida ebaluleke kakhulu etholakalayo:
- Ngabe ngingubani?
- Qoʻrqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi!, - dedi
i-bahaybat qo'lli, i-mitti oyoqli odam. Insonni dahshatga soladigan
bu javobdan Kendin o’zini yo’qotib qo’ydi.
- Jinini?! Qanaqa jin?, - dedi Kendin asabiy, hayron va qo’rqqan
holatda.
Ug'alati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik
ngaphandle kokukhathazeka, kuphazamiseke kakhulu ukwenzeka kwezinto
i-aylanar, inyoni etholakala kalula, i-davom davom:
- Amadoda jinman. I-Haligi bor ediku, “Mendan nima tilasang,
tilagingni bajo keltiraman” deydigan jin. Hah, madoda
madoda!
U-Kendin dovdirab qoldi. Jin enini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq
soʻzlashda davom etdi:
Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.
Kubuyekezwe ngo-
Sep 9, 2025