Hifazat Ki Duain حفاظتی دعائیں

Pak Appz

Zawiera reklamy

Informacje o aplikacji

W tej aplikacji możesz przeczytać Dua o Nigahon se Hifazat, Apny nafs se Hifazat, Shaitan se hifazat, Buri mout se hifazat, Washroom me shaitan se hifazat, Humbistri se pehly shaitan se hifazat, Intehai bebasi k waqtilla o zz , Ghusay ki adat se hifazat, Duniya lub akhrat k fitno se Hifazat, Sarkash insaan se hifazat, wo her chez per qudrat rkhta hai.

Czy kitaabche mein w ayat aur haadees ka intikhaab kiya gaya hai jo insaan ki hifaazat aur salaamati ka zariya hain.

W islamie duʿāʾ (arab. دُعَاء IPA: [duˈʕæːʔ], liczba mnoga: ʾadʿiyah أدْعِيَة [ʔædˈʕijæ]), dosłownie oznacza apel lub „wezwanie”, jest modlitwą błagania lub prośby. Muzułmanie uważają to za głęboki akt kultu. Mówi się, że Mahomet powiedział: „Dua jest samą esencją kultu”.

W duchowości muzułmańskiej kładzie się szczególny nacisk na du'a, a pierwsi muzułmanie bardzo dbali o rejestrowanie błagań Mahometa i jego rodziny oraz przekazywanie ich kolejnym pokoleniom. zebrane w pojedyncze tomy, które zostały zapamiętane i nauczane. Kolekcje takie jak Kitab al-Adhkar al-Nawawiego i al-Hisn al-Hasin Shamsa al-Din al-Dżazariego są przykładem tego trendu literackiego i zyskały znaczną popularność wśród muzułmańskich wielbicieli, chcących dowiedzieć się, jak Mahomet błagał Boga.

Jednak literatura Du'a nie ogranicza się do proroczych suplikacji; wielu późniejszych muzułmańskich uczonych i mędrców tworzyło własne błagania, często w skomplikowanej prozie rymowanej, którą recytowali ich uczniowie. Popularne du'as obejmowałyby Dala'il al-Khayrat Muhammada al-Jazuliego, który w szczytowym momencie rozprzestrzenił się w całym świecie muzułmańskim, oraz Hizb al-Bahr Abul Hasan ash-Shadhili, który również cieszył się powszechnym zainteresowaniem. [potrzebne źródło] Du'a literatura osiąga swoją najbardziej liryczną formę w Munajat, czyli „szeptanych intymnych modlitwach”, takich jak te Ibn Ata Allaha. Wśród szkół szyickich, Al-Sahifa al-Sajjadiyya zapisy du'as przypisane Ali i jego wnukowi, Ali ibn Husayn Zayn al-Abidin.

Salat, salah lub namaz to obowiązkowa modlitwa odmawiana pięć razy dziennie, jak opisano w Koranie: „I odmawiaj regularne modlitwy na dwa krańce dnia i przed nocą: O te rzeczy, które są dobre, usuń ci, którzy są źli: Niech to będzie słowo pamięci dla tych, którzy pamiętają (ich Pana): „[potrzebne źródło] Salaat jest ogólnie czytany w języku arabskim; jednak imam Abu Hanifah, imieniem imienia szkoły Hanafi, głosił, że modlitwę można bezwarunkowo odmawiać w dowolnym języku. Jego dwaj uczniowie, którzy stworzyli szkołę: Abu Yusuf i Muhammad al-Shaybani, nie zgodzili się jednak i wierzyli, że modlitwy można odmawiać tylko w językach innych niż arabski, jeśli petent nie mówi po arabsku. Niektóre tradycje utrzymują, że później Abu Hanifa zgodził się z nimi i zmienił swoją decyzję; jednak nigdy nie było na to żadnych dowodów. Teolog z Hanbali Ibn Taymiyah wydał fatwę głoszącą to samo. Do lat pięćdziesiątych izmailici z Indii i Pakistanu wykonywali modlitwę w języku miejscowej Dżama'at Khana.
Modlitwa lub Du'a u szyitów ma ważne miejsce, ponieważ Mahomet opisał je jako broń wierzącego. Du'a jest w pewnym sensie uważana za cechę społeczności szyickiej.

Długie i Krótkie Duas
Osoba, która recytuje z إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَ وَالْأَرْضِ‎ w surze Al Imran do końca sury w którąkolwiek noc lub część nocy, otrzyma nagrodę za pełnienie Salaat przez całą noc.
Osoba recytuje sura Yaseen (lub Yasin) wcześnie rano, wtedy jego potrzeba dnia zostanie spełniona.

Ayatul Kursi (arab. آية الكرسي, werset Al-Kursi) to 255. werset drugiej sury Koranu, Al-Baqarah (Q2:255). Werset mówi o tym, że nic i nikt nie jest uważany za porównywalny z Bogiem.

Jest to jeden z najbardziej znanych wersetów Koranu, powszechnie zapamiętywany i wyświetlany w świecie muzułmańskim. Często recytuje się go, aby odeprzeć Jinna.