Catherine The Vampire

THIRTEENDAYS

या गेमबद्दल

दिवस संपायला लागला होता. कॅथरीन जागे होऊ लागले होते. तिच्या नाकात, नेहमीप्रमाणेच, तिने कित्येक दशकांपर्यंत डोळे उघडले नंतर तळघर ओलसरपणाचा वास आला. हे तिला फारसं त्रास देत नव्हतं, तिला आधीपासूनच याची सवय झाली होती, पण जेव्हा ती जागा झाली तेव्हा ती नेहमीच तिच्या लक्षात आली. ती एका बेबंद घराच्या तळघरात एका छोट्या खोलीत राहत होती. पूर्वी, एक बेघर व्यक्ती येथे राहत होती, म्हणून खोलीत काही फर्निचर होते, आणि भिंती अर्धवट जुन्या, थकलेल्या वॉलपेपरने लपविल्या गेल्या ज्याच्या मागे आपण कधीकधी कीटकांचा गोंधळ ऐकू शकता. पूर्णपणे जागे झाल्याने कॅथरीन मांजरीप्रमाणे लांब गेली आणि पलंगावर बसली. तिला माहित नव्हते की ती आज काय करेल. तिला कधीकधी रक्ताची तहान भासली नव्हती. काल रात्री ती शिकार करण्यासाठी गेली होती आणि आता पुढचे काही दिवस ती शांततेत जगू शकते. डावीकडे थोडेसे वळून पाहिले तेव्हा तिला दिसले की आता ती खोलीत एकटी नव्हती - तिच्या जवळ बसलेली एक मांजर आतुरतेने कॅथरिनकडे नजर फिरवित होती. कॅथरीनला या मांजरींवर जास्त प्रेम होते, या जगातील कोणापेक्षाही तिने तिच्यावर विश्वास ठेवला. तिच्या आयुष्यात त्यापैकी बर्‍याच जण होत्या आणि तिचे आयुष्य जवळजवळ पाचशे वर्षे लोटले आहे. कॅथरीनने त्यांना नावे देणे फार पूर्वीपासून थांबवले आहे, कारण जर आपण मांजरीला नाव दिले तर आपण संलग्न व्हाल आणि नंतर त्यांना गमावणे कठीण होईल. तिच्या पंजावर उभे राहून मांजरीने कॅथररीनप्रमाणेच ताणली आणि तिच्याकडे गेली. आपण आणि मी एकसारखे दिसत आहोत - कॅथरीन म्हणाली आणि तिच्या पायाजवळ गेली. आपल्या आयुष्याच्या दुसर्‍या दिवसापूर्वी, जाऊ या, आधीच अंधार आहे. बाहेर जाण्याची वेळ आली आहे. दोघे बाहेर पडण्यासाठी निघाले.

नवीन काय आहे

Bug fixes and improvements