Surah Qamar

AppleKing

May mga ad

Tungkol sa app na ito

Ang unang bahagi ng Quran. Ang unang kabanata ay tinatawag na “Ang Pagbubukas” (Al Fatihah). Binubuo ito ng walong talata at madalas na tinutukoy bilang "Panalangin ng Panginoon" ng Islam. Ang kabanata sa kabuuan nito ay paulit-ulit na binibigkas sa panahon ng pang-araw-araw na panalangin ng isang Muslim, dahil ito ay nagbubuod sa ugnayan sa pagitan ng mga tao at ng Diyos sa pagsamba. Nagsisimula tayo sa pamamagitan ng pagpupuri sa Diyos at paghanap sa Kanyang patnubay sa lahat ng bagay sa ating buhay.

Ang Quran pagkatapos ay nagpapatuloy sa pinakamahabang kabanata ng paghahayag, "Ang Baka" (Al Baqarah). Ang pamagat ng kabanata ay tumutukoy sa isang kuwentong isinalaysay sa bahaging ito (simula sa talata 67) tungkol sa mga tagasunod ni Moises. Ang unang bahagi ng seksyong ito ay naglatag ng sitwasyon ng sangkatauhan na may kaugnayan sa Diyos. Dito, ang Diyos ay nagpapadala ng patnubay at mga mensahero, at pinipili ng mga tao kung paano sila tutugon: sila ay maniniwala, sila ay tatanggi sa pananampalataya nang buo, o sila ay magiging mga mapagkunwari (nagkukunwaring paniniwala sa labas habang nagtatanim ng mga pagdududa o masamang intensyon sa loob).

Kasama rin sa Juz' 1 ang kwento ng paglikha ng mga tao (isa sa maraming lugar kung saan ito tinutukoy) upang ipaalala sa atin ang maraming biyaya at pagpapala ng Diyos. Pagkatapos, ipinakilala sa atin ang mga kuwento tungkol sa mga nakaraang tao at kung paano sila tumugon sa patnubay at mga mensahero ng Diyos. Partikular na binanggit ang mga Propetang sina Abraham, Moses, at Jesus, at ang mga pakikibaka na kanilang ginawa upang magdala ng patnubay sa kanilang mga tao.

Ang juzʼ (Arabic: جُزْءْ, plural: أَجْزَاءْ ajzāʼ, literal na nangangahulugang "bahagi") ay isa sa tatlumpung bahagi ng iba't ibang haba kung saan hinati ang Quran. Ito ay kilala rin bilang para (پارہ/পারা) sa Iran at sa subcontinent ng India.

Ang paghahati sa ajzāʼ ay walang kaugnayan sa kahulugan ng Qurʼān at sinuman ay maaaring magsimulang magbasa kahit saan sa Qurʼān. Noong panahon ng medieval, kung kailan masyadong magastos para sa karamihan ng mga Muslim na bumili ng manuskrito, ang mga kopya ng Qurʼān ay itinago sa mga mosque at ginawang madaling makuha ng mga tao; ang mga kopyang ito ay madalas na nasa anyo ng isang serye ng tatlumpung bahagi (juzʼ). Ginagamit ng ilan ang mga paghahati na ito upang mapadali ang pagbigkas ng Qurʼān sa isang buwan—gaya ng sa panahon ng Ramadan, kapag ang buong Qurʼān ay binibigkas sa mga pagdarasal ng Tarawih, karaniwang nasa bilis na isang juzʼ sa isang gabi.

Ang isang juzʼ ay nahahati pa sa ḥizbāni (lit. "dalawang pangkat", isahan: ḥizb, maramihan: aḥzāb), samakatuwid, mayroong 60 aḥzāb. Ang bawat ḥizb (pangkat) ay nahahati sa apat na quarter, na nagiging walong quarter sa bawat juzʼ, na tinatawag na maqraʼ (lit. "pagbasa"). Mayroong 240 sa mga quarter na ito (maqraʼs) sa Qurʼān. Ang mga maqraʼ na ito ay kadalasang ginagamit bilang praktikal na mga seksyon para sa rebisyon kapag isinasaulo ang Qurʼān.

Ang pinakakaraniwang isinasaulo na juzʼ ay juzʼ ‘amma, ang ika-30 juzʼ, na naglalaman ng mga kabanata (sūrah) 78 hanggang 114, kasama ang karamihan sa pinakamaikling mga kabanata ng Qurʼān. Ang Juzʼ ‘amma ay pinangalanan, tulad ng karamihan sa ajzāʼ, pagkatapos ng unang salita ng unang taludtod nito (sa kasong ito kabanata 78).