เดอะ ไนท์ เฮาส์

พ.ศ. 2564 • 107 นาที

เกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้

หลังจากต้องสูญเสียสามีไปอย่างกะทันหัน เบ็ธ (รีเบคกา ฮอลล์) ต้องอาศัยอยู่คนเดียวในบ้านริมทะเลสาบที่เค้าได้สร้างไว้ให้เธอ แม้พยายามใช้ชีวิตต่ออย่างปกติแต่เธอก็ต้องเผชิญกับฝันร้ายและสิ่งลี้ลับภายในบ้านหลังนั้น ต้องการที่จะหาคำตอบ เธอเริ่มสำรวจข้าวของของสามีเท่ามกลางคำเตือนของเพื่อนๆ เพื่อที่จะค้นพบกับความลับอันดำมืดและแปลกประหลาด – เรื่องราวลี้ลับที่เธอตั้งใจจะค้นหาความจริง แสดงโดย รีเบคกา ฮอลล์ ("โฮล์มส์ แอนด์ วัตสัน คริสตีน") ในภาพยนตร์เรื่อง "เดอะ ไนท์ เฮาส์" ร่วมด้วย ซาร่าห์ โกลด์เบิร์ก ("แบร์รี") ฟอนดี เคอร์ติส ฮอลล์ ("ดาย ฮาร์ด 2" "อีฟส์ บายู") อีวาน โจนิกไคท์ ("เอ็กซ์-เมน: เดย์ ออฟ ฟิวเจอร์ พาสท์" "สวีตบิตเตอร์") และ สเตซี่ มาร์ติน ("ว็อกซ์ ลักซ์" "นิมโฟมานิแอก"

การให้คะแนนและรีวิว

I saw this FANTASTIC movie early opening, so I was alone in the theater. Good thing. I jumped up a couple of times. Good scares, great terror, amazing cast and locations, and I could go on. If you like horror that simmers and boils the whole time, finally bubbling up and over in the end, then you'll love this one. Even when it's over, you'll think about it and be amazed at how well the story is told. Look for architecture and angles, historical figures and books, and real effects throughout.

I don't know what some of these other reviewers are talking about. It sounds like some of these reviews are talking about a completely different movie. I thought this was great. I love horror movies, but there aren't many that truly scare you or leave with an uncomfortable, creepy feeling hours after watching it. Like Hereditary. That movie was one of the best horror movies in a long time. Anyway, The Night House was really good, I thought. It gave me chills in several places, it made me jump in several places, it leaves you with a creepy feeling at the end. The use of perspective is also pretty creepy. If you like horror, this is definitely one to watch.

(Spoilers): This movie is without a doubt, one of the best films of its genre that I've seen in a long time. When you realize that this "Nothingness" or "demon" was a manifestation of her depression and trauma, of the sadness and grief she carried with her, it suddenly becomes even more terrifying. The personal darkness we all carry with us, all the unresolved conflict... it will be darker than any supernatural demon you can think up or try conjuring. Our troubles can never fully go away, but we must not listen to the voices of our deep suffering that try convincing us there's something wrong. We are stronger than that. In the end, her depression, with its grip so tightly around her, asked her to stay, asked her to make a final decision and to stop fighting. But, there's one voice that was stronger. Profoundly artistic, and deep. You have to be willing to think, not mindlessly consume entertainment. Great movie.