ნამაზი სპარსული სიტყვაა, რომელიც აღნიშნავს ყოვლისშემძლე ალაჰის თაყვანისცემის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან ფორმას: გარკვეულ სიტყვებსა და მოძრაობებს, რომლებიც ერთად ქმნიან ისლამურ ლოცვის რიტუალს.
ყოველი ასაკის (შარიათის მიხედვით) და საღი გონების ყოველი მუსლიმანი ვალდებულია ჯერ ისწავლოს ნამაზის შესრულება, შემდეგ კი ყოველდღიურად - გარკვეული ინტერვალებით.
არაბულად ნამაზი აღინიშნება სიტყვით "სოლატი", რაც თავდაპირველად ნიშნავს "დუას" ("ვედრება" - ეს არის მიმართვა ალაჰისადმი სიკეთის თხოვნით საკუთარი თავისთვის ან სხვა ადამიანებისთვის). სიტყვებისა და მოძრაობების მთელი კომპლექსი დაიწყო ამ სიტყვით აღნიშვნა, რადგან დუა ჩვენი ლოცვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილია.
ნამაზი, უპირველეს ყოვლისა, არის ჩვენი კავშირი ალაჰთან, ისევე როგორც მადლიერების გამოხატვა მის მიმართ ყველა იმ უთვალავი სიკეთისთვის, რაც მან მოგვცა.