Книгата на мудроста, или мудроста на Соломон, е еврејско дело напишано на грчки јазик и најверојатно составено во Александрија, Египет. Генерално датирана од средината на првиот век п.н.е., централната тема на делото е самата „мудрост“, која се појавува под два главни аспекти. Првиот аспект е, во својот однос со човештвото, мудроста е совршенство на спознанието за праведниците како дар од Бога што се покажува на дело. Вториот аспект е, во директна врска со Бога, мудроста е со Бога од сета вечност. Таа е една од седумте сапиентални или мудрости книги во Септуагинтата, а другите се Псалми, Изреки, Проповедник, Песна над песните, Јов и Сирах. Вклучено е во каноните на Католичката црква и Источната православна црква. Повеќето протестанти го сметаат за дел од апокрифите.