Tietoa tästä e-kirjasta
Peygamberlik dönemine kadar geçen zamanda, putperestler bile ona 'El Emin' dedi. Ve o 'emin Zat' nübüvvet yükünü omuzlayınca, Ay bir işaretiyle ikiye ayrıldı. Ağaçlar O'nun çağırmasıyla yanına geldi. Tâ küçük yaşlardan beri kendisine gölge yapmak için koşan bulutlar, O'nun dualarıyla rahmete dönüştü. Susuz kalan ordular, O mübarek parmaklarından akan suyla; aç kalanlarsa, O'nun bereket duasıyla hayat buldu.
Bütün bunlara rağmen, her peygamber gibi o da eziyet gördü. 'Taş kalpli' müşrikler ona taş atarlarken, eline aldığı taşlar Allah'ı zikredip onu teselli veriyordu.
Bu kâinat O'nun için yaratılmıştı. Eğer arzu etseydi, dağlar taşlar O'nun için altına dönüşürdü. Fakat O'nun gözü bizim üstümüzdeydi. Ümmetini cehennemden kurtarmak ve miraca çıktığı zaman gözle gördüğü cennete ulaştırmak gayesiyle gözyaşı döktü, dayanılmaz işkencelere göğüs gerdi. Fazladan bir tek kişinin iman etmesi için, bu işkencelerin tamamına razıydı.
Çünkü O Rahmet ve Şefkat Peygamberiydi.
