Par šo e-grāmatu
“แน่นอน ฉันพูดคำไหนคำนั้น ถึงฉันจะไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่เลวร้ายเอาเปรียบใครหรอกน่ะ”
แป้งเหลือบมองค้อนหมั่นไส้เสียบเรียบๆ นั่น
“หวังว่ามันจะไม่ถูกโอนออกจากบัญชีฉันหลังจากที่คุณหายไปแล้วกัน เอ๊ะ รึฉันกำลังฝันอยู่นะ ตื่นๆ นังแป้ง เช้าแล้วเดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน”
เธอยกมือตบหน้าตนเองเบาๆ ทำทีเรียกสติ แต่ค่อนขอดคนข้างๆ ออกไปบ้าง
กล้าปรายตามอง สัญญาณไฟเปลี่ยน เขาหยุดรถ หันมาคว้าคางมนเข้าหา ก้มหน้าลงประกบปากเบียดเม้มจูบแรงๆ
“ฝันกลางวันด้วยไหม”
กลางสี่แยกนราธิราชเลยล่ะ!
แป้งค้อนตาแทบคว่ำ ผลักกายแกร่งออกห่าง ก่อนจะกวาดมองไปรอบๆ เพื่อนร่วมทางที่ติดไฟแดงด้วยกัน แม้ไม่มีใครจ้องมองมา เธอก็ยังร้อนผ่าวไปทั้งหน้า
กล้าหัวเราะชอบใจ สัญญาณไฟเปลี่ยนอีกครั้ง เขาพารถยนต์คู่ใจมุ่งไปตามถนนเพื่อไปยังจุดหมายปลายทาง
“คุณจะพาฉันไปไหน”
“ห้องฉัน”
“ไป ทำไม...”
แป้งหันขวับ เนื้อตัวรุ่มร้อนไม่มีเหตุผล ไม่อยากคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องนั้น
“หิว” เขาหันมาบอกเสียงเรียบ ไม่บ่งอารมณ์
เธอคงถอนหายใจโล่งอกได้เต็มปอดหากไม่มีประโยคขยายความ
“ไปกินกัน!”
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, Dakanda
