Par šo e-grāmatu
เขาพลิกเธอนอนหงาย แล้วมองแผลบนท่อนขาด้านในที่เห็นครั้งแรกแล้วตกใจไปครู่หนึ่ง
...อี้
ชื่อของเขาไม่ผิดแน่ แถมมีรอยดาดพอดีกับสร้อยที่เขาทำหายไปเมื่อหลายปีก่อนด้วย เมื่อเขาเห็นสายสร้อยที่ซ่อนอยู่กับเนื้อผ้าของเธอ เขาดึงมันออกมาดูไม่เบานัก สิ่งที่เห็นทำให้ร่างกายชะงักไปวูบหนึ่ง
สร้อยของเขา
รอยดาดเหมือนไฟลวกที่ขาอ่อนด้วยชื่อของเขา
เธอเป็นใคร
ตาคมมองคนที่มองเขาอย่างเศร้าโศก มันไม่ใช่การแสดง เธอไม่ได้แสดง
“คุณเป็นใคร” ร้องถามออกไปเบาๆ
จันทร์เร้นเงียบเหมือนถูกสาป ร่างกายชาหนึบ ก่อนจะหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า
“ใจร้ายเกินไปแล้วนะหลิ่งอี้ ไม่รักไม่ว่าแต่ถึงขนาดจำฉันไม่ได้นี่มันจะมากไปหรือเปล่า”
“คุณพูดเรื่องอะไร” ชายหนุ่มขมวดคิ้วตามไม่ทันจริงๆ
“เอาลูกฉันคืนมา ลูกฉันอยู่ไหน” เธอไม่สนท่าทางสับสนของเขา เอ่ยถามหาลูก
“ลูก?”
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันละเนี่ย
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, tiyagon
