Учкай маалымат
“ไม่นะคะซอยังอยากเลี้ยงน้องวินก่อน”
“พี่ไม่ให้เลี้ยง ลูกพี่พี่เลี้ยงเองได้”
“วัน ๆ เอาแต่กินเหล้า หน้าลูกยังไม่เคยมอง คนอย่างพี่นี่นะจะเลี้ยงลูกเอง”
“พี่เลี้ยงได้ก็แล้วกัน”
“วันก่อนลูกร้องพี่ยังไม่สนใจเลย เกิดวันไหนน้องวินป่วยขึ้นมาพี่น่านจะรู้เรื่องไหม นอกจากจมอยู่กับความเสียใจ”
“อย่ามาสะเออะเรื่องของพี่”
“แต่นี่หลานซอ ซอสงสารหลานที่มีพ่อไร้สติแบบพี่”
“ซอ!” นักรบเงื้อฝ่ามือขึ้นสูง
“อื้อ!” เจนเนตรหลับตาแน่นพร้อมกับยกมือขึ้นบังหน้าตัวเองไว้ ทว่าฝ่ามือของเขาก็ไม่ได้ตบลงมาบนหน้าเธอ หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเห็นสายตาของเขาเหมือนคนกำลังจะขยี้เธอให้แหลกลงคามือ เสียงกัดฟันของเขาดังกรอด ๆ
“จะไม่ออกไปจากชีวิตพี่กับลูกพี่ใช่ไหมซอ” เขาเข่นเขี้ยวถามออกมา
“ตอนนี้ไม่ค่ะ”
“ถ้าอยากเลี้ยงลูกพี่นักก็มาเป็นเมียพี่สิ” นักรบเยาะหยันน้องเมียตัวเองออกมา
“ค่ะเป็นก็ได้”
ต่างฝ่ายต่างเงียบ เจนเนตรเองก็ไม่คิดว่าเธอจะตอบแบบนั้นออกไป นักรบเองถึงกับอึ้งไปหลังได้ยิน ไม่เคยมีเรื่องนี้อยู่ในหัวเขามาก่อน ที่พูดไปก็แค่อยากให้เจนเนตรไปให้พ้น ๆ หน้าเขาเท่านั้น
“พูดใหม่อีกทีซิ”
