អំពីសៀវភៅអេឡិចត្រូនិកនេះ
“ความหื่นมันเป็นธรรมชาติของผู้ชายนะคุณจันทร์” น้ำเสียงกลั้วขำว่า
“แต่นายทำฉันจนลุกไม่ขึ้นเนี่ย?”
“โทษผมคนเดียวก็ไม่ได้ เมื่อคืนคุณจันทร์เองก็ดูสู้ตายเหมือนกันนี่ครับ...”
“นายนี่มันจริงๆ นะ” ว่าพลางค้อนประหลับประเหลือกให้
แต่จะเถียงเขาได้ยังไง ในเมื่อที่ชายหนุ่มพูดมาเป็นเรื่องจริง
********
“ว้าย! นายภู”
รีบชักมือกลับ เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวบางอย่าดุนดันผ้าขาวม้าเปียกจนโด่งออกมา
“หื้ม...ตกใจอะไรกันล่ะคุณจันทร?”
“ก็มันใช่เวลามั้ยล่ะ? มาหื่นอะไรตอนนี้”
“ความหื่นนี่ มันต้องเลือกเวลาด้วยหรือไง? ไม่รู้ล่ะ คุณจันทร์ทำมันตื่น ก็ต้องรับผิดชอบด้วย” ไม่ว่าเปล่า ยังฉวยคว้าเอามือน้อยไปจับต้องดุ้นกายร้อนฉ่าใต้ผ้าขาวม้า
แก่นกายระอุข้างใต้ เคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต จันทร์ดารารีบส่ายหน้าหลุกหลิก สองข้างแก้มร้อนผะผ่าว
กลืนน้ำลายชโลมลำคอที่แห้งผาก อย่างกริ่งเกรงในฤทธิ์เดชของเจ้าอนาคอนด้าตาเดียวที่รีดแรงเธอจนหมอบกระแตมาหลายครั้ง
ការដាក់ផ្កាយ និងមតិវាយតម្លៃ
អំពីអ្នកនិពន្ធ
https://www.facebook.com/