Kuhusu kitabu pepe hiki
"วันหยุดยาวที่จะถึง ผมอยากอยู่บ้านเป็นเพื่อนพี่เอ๋ แต่ทำไมพี่เอ๋ถึงได้ผลักไสให้ผม ไปกับพวกไอ้พลด้วยครับ"
อาทิตยาต้องเงยหน้าตอบ "พี่ไม่ได้ผลักไส พี่แค่บอกให้เล็กทำในสิ่งที่ควรจะทำเท่านั้น"
"แต่ผมไม่อยากไปนี่ครับ"
"ทำไม !"
"ผมอยากอยู่บ้านกับพี่เอ๋มากกว่าครับ"
คำตอบจากน้องของสามีครั้งนี้ สาวสวยตาโต รีบใช้มือเรียวเล็กข้างถนัดผลักอกเขาแรงๆ
"เล็ก ! นี่เล็กกำลังคิดอะไรอยู่ รู้ตัวบ้างมั้ย"
"ผมไม่รู้ ผมรู้แค่ว่า ผมอยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแลพี่เอ๋ครับ"
พริบตานั้น นราไม่แค่พูดแต่รั้งร่างนุ่มนิ่มเข้าหา ก่อนฉกจูบลงที่ปากอิ่มอย่างรวดเร็ว
"อุ๊ย ! ไม่นะเล็ก อย่าา"
อาทิตยาพยายามจะเบือนหน้าหนีแต่ไม่พ้น ถูกเขาควานหาปากอิ่มจนพบ ก่อนบดจูบเร่าร้อนตามที่ใจส่วนลึกบงการ ลิ้นสากร้อน ดุนดันเข้าไปควานหาความหอมหวานข้างใน
เพียะ
โดนตบหน้า ชายหนุ่มไม่เจ็บไม่พอ แต่ยังทำท่าพูดไม่รู้เรื่องอีก
"พี่เอ๋ต้องฟังผมพูดนะครับ"
เพียะ
"หายบ้าได้แล้วนายเล็ก !"
บนชั้นสอง อาทิตยาเข้าห้องแล้วปิดประตูเงียบ ไม่รู้เลยว่าน้องสามีกลับไปดื่มต่อ ก่อนจะตามขึ้นมา แล้วยืนลังเลอยู่ที่หน้าประตูห้องของเธอนานหลายอึดใจ
วินาทีนั้น ประตูห้องของหญิงสาวเปิดออก ต่างคนต่างคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะอยู่ที่ตรงนั้น
"เล็ก !"
"พี่เอ๋ !"
ความเงียบผุดขึ้นหลังต่างหลุดปาก และเป็นอาทิตยา ที่เอ่ยปากขึ้นก่อนอีกครั้ง
"เล็กมีอะไรก็พูดมาสิ"
เขาก้มศีรษะให้พี่สะใภ้คสนสวย "ผมอยากจะมาขอโทษพี่เอ๋เรื่องเมื่อครู่ครับ"
"พี่ก็อยากขอโทษเล็ก ที่พี่ตบหน้าเล็กไปตั้งสองทีเหมือนกัน"
นาทีนั้นทั้งสองต่างจ้องประสานสายตา ก่อนแรงดึงดูดบางอย่างจะทำให้เขาและเธอ โผเข้าหากันและกัน
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, phuriphana
