Um þessa rafbók
ชัญสบตาหัวหน้าแผนกสาวแล้วใจหล่นวูบ นั่นเพราะแววตาเอาเรื่อง ที่จ้องมาแบบไม่ยอมกระพริบ
"นั่นมันเรื่องของเธอ ฉันไม่สนใจ บอกมาซิ เธอเห็นทั้งหมดเลยใช่มั้ยนายชัญ !"
ถูกกระชากคอเสื้อเข้าหาครั้งนี้ ชายหนุ่มที่ปกติเป็นคนสุภาพไม่เคยถือสาหาความใครเผลอหลุดปาก
"ครับหัวหน้า ผมเห็นทุกอย่าง"
"ยี้ แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก !"
สาวรุ่นพี่เต้นเร่าๆ ชัญทำอะไรไม่ถูก ยืนหน้าเซ่ออยู่ตรงนั้น
"ผมสาบาน ผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครครับหัวหน้า"
"ไม่ได้ เธอจะพูดแบบนี้ไม่ได้" หัวหน้าแผนกสาว ตั้งท่าเอาเรื่อง มือไม่ยอมปล่อยจากคอเสื้อเขา
"เอ่อ...แล้วหัวหน้าจะให้ผมทำยังไงครับ"
"เธอต้องรับผิดชอบสิ่งที่เห็น เข้าใจมั้ยชัญ"
ชายหนุ่มเป็นงง "หัวหน้าจะให้ผมรับผิดชอบยังไงเหรอครับ"
ยามนั้น ลลิตาจ้องมาเขม็ง หากแต่ในแววตาของเธอ กลับแฝงความรู้สึกบางอย่าง ชัญที่มองตอบเริ่มรับรู้ โดยตั้งหลักได้จากน้ำเสียงกระเส่าของสาวรุ่นพี่
"ทำไมหัวหน้า ต้องเจาะจงมานั่งที่โต๊ะของผมด้วยครับ"
ชายหนุ่มรั้งเอวคอดของเธอ พาร่างนุ่มนิ่มเข้าแนบชิดติดกับร่างแข็งแรง แม้จะยังไม่แน่ใจในสิ่งที่คิดก็ตาม
ลลิตาพูดไม่ออก ยามนั้น ผมสลวยที่เธอมักจะมัดรวบหรือเกล้าเป็นมวย ถูกปล่อยให้สยายอยู่ที่ไหล่ กลายเป็นบุคลิกที่แปลกตา แต่บอกได้ว่าสาวสามสิบกว่าคนนี้ ดูดีขึ้นอีกโข
"ถ้าหัวหน้าไม่ตอบ ผมก็จะกลับนะครับ"
"ฉันชอบเธอนะชัญ !"
ลลิตายอมรับ ขณะที่สองมือของหนุ่มรุ่นน้องเริ่มไม่อยู่เฉย โดยที่เลือดในกายหนุ่ม กระตุ้นบอกให้ต้องสำรวจร่างนุ่มนิ่มหอมละมุน ที่ปกติเขาไม่กล้าแม้จะเดินเฉียด
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, phuriphana
