Sobre aquest llibre
“อย่ามาทำหูหนวกตาบอดแบบนี้นะคะ แนทบอกว่าแนทท้อง พี่ศรันย์ไม่ได้ยินหรือไง!”
“ได้ยินแล้วทำไม”
“พี่ศรันย์ต้องรับผิดชอบแนท”
คนที่ต้องรับผิดชอบผู้หญิงท้องสิบสองสัปดาห์กระตุกยิ้มมุมปาก สีหน้าแววตาไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับสิ่งที่รับรู้เลย มีเพียงคิ้วหนาที่เลิกสูงขึ้น
“อ้อนวอนพี่ก่อนสิ เผื่อบางทีไอ้ชาวไร่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นดินสาปโคลนคนนี้มันอาจจะเวทนาแนทขึ้นมาบ้างก็ได้”
--------------------------------
โปรยปราย 2
“กลับเข้าไปในงานเดี๋ยวนี้ พี่จะไปกินเหล้าต่อ!”
คนจะรีบไปกินเหล้าต่อพูดพลางปลดกระดุมลงมากลางอก พร้อมกับพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมา “มีปัญหาอะไรอีก!”
“แนทเจ็บนม”
“เจ็บนมแล้วจะให้ทำยังไง! เจ็บก็ต้องทน คนท้องเขาก็นมคัดกันทั้งนั้น”
คนท้องได้ยินก็หน้าจ๋อยสนิท เธอไม่รู้หรอกว่าทำไมศรันย์ถึงรู้ดีไปหมด แต่เธออาจจะไม่เจ็บแบบนี้เลยถ้าเมื่อครู่จะไม่เข้าไปอาเจียนจนสะเทือนถึงเต้าทรวงอันเปราะบาง
“เดี๋ยวแนทไปหายาพารากินก่อน แล้วจะตามลงไปค่ะ”
“ไม่ต้องกิน บอกมาว่าพี่ต้องทำยังไง ทำยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องกินยาแก้ปวด!”
-------------------------------
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามานะคะ
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, suppamarn
