Kuhusu kitabu pepe hiki
“ลูกฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ !“
รามณรงค์หัวเราะทันที หันไปบุ้ยใบ้ทางประตู “ครูที่นี่ทุกคน ก็ลงความเห็นว่า นีน่าหน้าเหมือนผม แบบที่เขาเรียกกันว่า สำเนาถูกต้องไง รึ ต้องการให้เป็นข่าวฉาว จนเสี่ยปรีชารับไม่ได้ เอานีน่าไปตรวจดีเอ็นเอ กับผม ถ้าใช่ ผมจะยื่นศาลขอรับแกมาเลี้ยง เพราะแม่แกต้องไปแต่งงาน “
ชนนีเคยสงสัย ตอนอ่านข่าวแผ่นดินไหว ผู้คนตายกันแบบไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวจะเป็นอย่างไรหนอ มาขณะนี้ เธอกำลังมีความรู้สึกที่น่าจะคล้ายถูกธรณีถล่ม กลืนร่างเธอจมหายไปในพริบตา
ใบหน้านวลเนียน ที่รามณรงค์เคยทึ่งว่าผิวแม่คนนี้เนียนละเอียด ขาวนวลแปลกตา มาบัดนี้ หน้าหล่อนขาวจนซีด นัยน์ตาคู่ใหญ่เหมือนตาแขก เบิกในท่าไม่อยากจะเชื่อ เขายิ้มให้ เสียงอ่อน ขณะขยับจะลุก
“ผมขอเอาลูกไปเลี้ยง รับรอง จะเลี้ยงให้ดีที่สุด ถ้าตกลงให้ผมไปรับแกเมื่อไหร่ ก็โทร.เลยนะ ผมว่า อย่าคิดนาน เพราะเสี่ยปรีชาเองก็มีลูกนุงนังห้าหกคนมั้ง คงไม่อยากได้เด็กผู้หญิงหน้าตาเหมือนผมไปหรอก “
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, vasana345
