Par šo e-grāmatu
Alexander
Ik had regels. Krystina overtrad ze.
Het was gewoon zo.
Maar dat betekende niet dat ik haar niet als mijn bruid wilde.
Ze was een voorbeeld van een triskelion; ze symboliseerde mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst.
Zonder haar ben ik niets.
Maar dan maakt het duistere verleden zijn opwachting weer.
Achteraf bleek dat ik niet de enige was met een geheim.
Alles wat ik geloofde is niets meer dan een leugen.
De wurggreep van de chaos knijpt tot ik geen lucht meer krijg.
Ik weet niet meer wie ik ben.
Het enige wat ik kan doen, is weer de man worden die ik ooit was - terugkeren naar de plek waar ik ooit controle had.
Krystina
Alexander was als balsem voor mijn gekwetste ziel.
Het had een van de gelukkigste periodes uit mijn leven moeten zijn, maar het duister blijft dreigen.
Ik dacht dat ik de man kende aan wie ik mijn hart schonk, maar er komen steeds meer vragen naar boven.
Ik weet niet of Alexander is wie hij beweert te zijn.
Het gebeurde allemaal zo snel.
Alles wat we met zoveel moeite overwonnen hadden, werd in een vingerknip weer bedreigd.
Nu moet ik een verscheurende keuze maken: tegen Alexander ingaan om hem te redden, of passief toekijken hoe zijn wereld in elkaar stort.
Wat ik ook kies, het kan het fundament van onze relatie vernietigen - het vertrouwen.
Het hartverscheurende en verleidelijke verhaal van Alexander en Krystina eindigt met In steen gebeiteld, het erg ontroerende slot van de Stonereeks.
