Pedagogika porównawcza: Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju
Bu e-kitab haqqında
porównawcza jest to subdyscyplina studiów edukacyjnych, która w
ostatnim okresie rozwija się bardzo dynamicznie. Rośnie w naszym kraju
zainteresowanie systemami oświatowymi funkcjonującymi w innych
społeczeństwach; co wynika również i z logiki przeprowadzanych w Polsce
reform. Rozwój polskiej pedagogiki porównawczej rozpatrywać można przy
tym w dwóch kontekstach. Po pierwsze, tendencja ta odnosi się do
prowadzonych przez polskich naukowców badań wybranych aspektów
funkcjonowania edukacji w różnych krajach świata. Po drugie, daje się
zauważyć wzrost znaczenia pedagogiki porównawczej jako przedmiotu
wykładanego na uczelniach wyższych.
I właśnie w tą logikę wpisuje się znakomicie skonceptualizowany
podręcznik akademicki Renaty Nowakowskiej-Siuty „Pedagogika
porównawcza”, renomowanego badacza współczesnej edukacji, autorki wielu
znakomitych tekstów podejmujących społeczno-kulturowe problemy
edukacji. Nie ulega
dla mnie wątpliwości, że podręcznik ten powinien zostać wydrukowany, z
uwagi na swoją wartość merytoryczną i użyteczność akademicką – na
zajęciach ze studentami.
Struktura podręcznika jest logiczna, a poszczególne rozdziały i
podrozdziały tworzą wewnętrznie spójny i całościowy obraz podejmowanej
problematyki. W rozdziale pierwszym autorka podejmuje – w sposób bardzo
trafny – kwestie teoretycznych i metodologicznych podstaw pedagogiki
porównawczej. Rozdział drugi poświęcony jest strukturze i funkcjonowaniu
systemów oświatowych – w kontekście porównawczym (w tym poszczególnych
szczebli szkolnictwa). Z kolei rozdział trzeci dotyczy szkolnictwa
wyższego i edukacji dorosłych. Wreszcie, w czwartym rozdziale podjęte są
wybrane problemy edukacyjne w kontekście międzynarodowym (w tym między
innymi: nierówności społeczne czy alternatywne sposoby kształcenia).
z recenzji prof. dr. hab. Zbyszko Melosika
Reytinqlər və rəylər
Müəllif haqqında
doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki, profesor nadzwyczajny Chrzescijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie oraz profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego. Na Uniwersytecie Warszawskim wyklada od 1994 roku, początkowo na Wydziale Pedagogicznym, a obecnie w Centrum Kształcenia Nauczycieli Języków Obcych i Edukacji Europejskiej. Od 2009 roku jest profesorem na Wydziale Pedagogicznym Chrzescijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, gdzie kieruje Katedrą Dydaktyki i Pedagogiki Szkolnej. Od 2008 roku pełni funkcję eksperta w Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji. Autorka licznych publikacji naukowych z zakresu pedagogiki porównawczej, polityki oświatowej oraz pedagogiki szkoły.