जीवनाकडे जणू भिंगातून पाहताना उमलून आलेल्या आहेत, ‘गोष्टी तेव्हाच्या नि आत्ताच्या – वेडा तिबेटी!’ एखादा चित्रपट डोळ्यांसमोर उलगडत जावा, तशी प्रत्येक गोष्ट नजरेसमोर साकार होते आणि मनावर भावनांचा उत्कट ठसा उमटवते. ‘थुल्ली’ कथा वाचताना वाचक आपोआप मुंबईच्या कामाठीपुNयात पोचतो आणि तिथल्या वेश्यांचं अंधकारमय, दुर्दैवी आयुष्य प्रत्यक्ष पाहिल्यासारखा सुन्न होतो. तर ‘पियानो ट्यूनर’ फिरोझ बाटलीबॉयने एके काळी वाजवलेल्या सुंदर स्वरलहरींबरोबर वाचकाच्या काळजापर्यंत अलगद पोचतो.एकाकीपणानं ग्रासलेलं रूथ मेबेरीचं जगणं मरेपर्यंत उमेद न गमावता प्रयत्न करीत राहण्याचा संदेश देऊन प्रेरित करतं. ‘द...द... दामन’, ‘नवी सकाळ’, ‘मुंबई सेंट्रल’, ‘न्योनबा’ ‘अघटिताची चाहूल’, ‘दोघी बहिणी’, ‘पाखरं’ सगळ्या कथा प्रत्यक्ष जगण्याचीच अनुभूती देतात. प्रत्येक जिवंत कथा जणू निनादत्या स्वरात जीवनातली आशा, प्रेम आणि उद्याचा आनंद यांच्या लकेरी घेत वाचकाला वेढून टाकते.