Taras Bulba
Пра гэту электронную кнігу
Ölü Canlar, Bir Delinin Güncesi, Palto ve Müffettiş, "Rus edebiyatının babası" olarak kabul edilen Nikolay Vasilyeviç Gogol'ün başyapıtlarındandır; ama Taras Bulba'nın, bu büyük ustanın yapıtları arasında çok farklı ve özel bir yeri vardır.
Güçlü ve yiğit Taras Bulba önderliğindeki Kazakların Polonyalılara karşı isyanını ve Taras Bulba'nın iki oğlunun yargılanışını konu edinen bu tarihsel öykü, Ukrayna'nın Kazak gelenekleri ve zengin halk kültürüyle beslenerek yetişen Gogol'ün, Ukrayna şarkılarının sevinç ve hüznüne duyduğu derin sevginin, Kazakların geçmişine duyduğu bağlılığın ürünüdür.
1835 yılında yayımlanan Mirgorod Öyküleri arasında yer alan Taras Bulba, aynı zamanda yazarın XIX. yüzyıl Rusyası'nın baskıcı ortamından geçmişe sığınışının bir ifadesidir. Nitekim, bu destansı öykünün kahramanı, Gogol'ün o çok iyi tanıdığımız bürokratlarından, delilerinden ve sahtekârlarından çok farklı bir karakterdedir.
(Tanıtım Bülteninden)
Ацэнкі і агляды
Звесткі пра аўтара
Nikolay Vasilyeviç Gogol 1 Nisan1809'da Ukrayna'da doğdu. Çocukluğu annesinin Vassilyevka yakınlarındaki çiftliğinde geçti. 1821'de Kiev'deki bir yatılı okula gönderildi ancak Aralık 1828'de okulu bırakıp başarı ve şöhret hayalleriyle St. Petersburg'a gitti. Bir dergide yayımlanan romantik şiiri "Hans Küchelgarten" nedeniyle bir süre kötü ve alaycı eleştirilerle karşılaştıktan sonra, 1831 yılında yayımladığı, Ukrayna hakkındaki hikayelerinin ilk cildi olan Dikanka Yakınlarındaki Bir Çiftlikte Akşamlar, Gogol'ü istediği şöhrete yaklaştırdı. Kitabın ikinci cildiyle artan şöhreti, Mirgorod Hikayeleri başlıklı sonraki Hikaye kitabıyla beraber zirveye ulaştı. Bu sıralarda Ukrayna tarihine derin bir ilgi duymaya başlayan Gogol, önce bir lisede, daha sonra St. Petersburg Üniversitesi'nde ders verdi. Ancak kendisini yeterli görmediği için 1834'te başladığı dersleri 1835'te bıraktı. 15. yüzyıldaki Ukrayna Kazakları'nın yaşamını anlattığı ünlü romanı Taras Bulba'yı bu dönemde yazdı. Gogol 1836-1848 yılları arasını yurtdışında, çoğunlukla Almanya, Fransa ve İsviçre'de geçirdi ve en ünlü eserlerini bu dönemde kaleme aldı. Ünlü "Palto" öyküsü 1841'de, Ölü Canlar 1842'de yayımlandı. Rusya'nın en büyük düzyazı yazarı olarak anılmasına rağmen, şöhretin etkisiyle kendisini ruhani bir lider olarak görmeye başladı ve giderek içine kapandı. 24 Şubat 1852 gecesi , aralarında Ölü Canlar'ın ikinci cildinin müsveddelerinin de bulunduğu bütün el yazmalarını yaktı. Ağır bir bunalım içinde yatağa düştü, yemek yemeyi kesti ve dokuz gün sonra kırk üç yaşında hayatını kaybetti. 19. ve 20. yüzyıl Rus ve Avrupa edebiyatı üzerinde büyük bir etki bırakan Gogol'un diğer önemli eserleri arasında Burun (1836), Müfettiş (1836), ve Bir Delinin Hatıra Defteri (1842) sayılabilir.
