Sobre aquest llibre
“Yavaş trenin penceresinden son kareler bunlar: Demir tozuyla işlenmiş sarı istasyon binaları, camları çiçekli, ufak bahçeli demiryolcu lojmanları, ahşaptan dev banklar... Tren süzülürken adeta ağır ağır içlerinde dolaştığın Kumkapı meyhaneleri, balıkçılar, hat boyu, henüz King Kong kakası-insan konservesine dönüşmemiş rengârenk küçük şehir evleri, içinde ışıklar oynaşan son insan yuvaları...”
Sobre l'autor
Atilla Atalay
1963 yılında İstanbul’da doğdu. 1978’den başlayarak on yıl boyunca Gırgır ve Fırt dergilerinde mizah öyküleri yazdı. İTÜ İnşaat Mühendisliği Fakültesi’ni bitirdi. 1989 yılında çalıştığı dergilerden ayrılarak Hıbır, daha sonra HBR Maymun dergisinin kurucuları arasında yer aldı. Yazılarını halen Leman, Mağara ve Bayan yanı dergilerinde sürdürüyor. Atalay’ın yayımlanmış kitapları: Usulcacık (1990), Ebekulak (1993), Sıdıka (1994), Civciv Kutusu (1995), Uyuyamadığım/Düş Kovalayan (1996), Menekşe İstasyonu (1996), Yalnızlık Aletleri (1997), Dup Dup Çedene (1999), Eray (1999), Hayaller Kâhyası (2000), Ağlama Dolabı (2003), Kişi Başına Bir Yalnız (2006), Kalbin Böcüü (2009), Mecnun Kuleleri (2011), Yavaş Tren (2016).
e-posta: atilla.atalay@gmail.
www.atillaatalay.blogspot.com
