“จะรีบไปไหน ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยเหรอ”
ดวงตาคู่คมไร้แววง่วงนอนของคนเพิ่งตื่น กายหนาขยับลุกขึ้นนั่งมองใบหน้านวลที่ตอนนี้แก้มแดง เรียวปากอมชมพูเผยอค้างจนต้องเอื้อมมือลูบไล้แผ่วเบาอย่างหลงใหล
“อุ๊ย ฉันเข้ามาที่นี่ได้ยังไง สงสัย...เอ่อ”
จันทน์หอมแสร้งทำหน้าเหลอหลาพร้อมจับมือเขาออกห่างจากเอว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น ร่างบอบบางถูกผลักให้ล้มลงนอนบนเตียง กักขังมือทั้งสองด้วยฝ่ามือหนาพร้อมลูเซียโน่ขยับกายคร่อมเธอไว้ สายตาคมมองดวงหน้าสื่อความหมายจนจันทน์หอมต้องหลบสายตาคู่นั้น
“คุณมาตั้งแต่เมื่อคืน เดินมาก็ขึ้นเตียงแล้วนอนกอดผม แล้วเมื่อกี้ก็ยัง....”
ลูเซียโน่แกล้งต่อ ยิ่งเห็นอาการเอียงอายนั้นยิ่งอยากแกล้งหนักกว่าเดิม
“หยุดนะคะ! น่าอายจริง ๆ”
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, Authormmol