Newton’a “büyücülerin sonuncusu, bilimcilerin birincisi” denir. ama ne sonuncusu ne de birincisidir.
Gerçeklerin böyle belirlenen Newton fenomeni ile ilgisi başka türlüdür.
— ‘En iyi’ fizikçi olan Newton’ın olgun yaşamının en büyük bölümünde simya üzerine derlediği dev kaynakça 5000 kadar girişten oluşur, ve konu üzerine yazıları matematik ve ‘mekanik’ üzerine yazılarının her birini çok çok aşar.
— Newton bir özeğe doğru düşme deviminin sarmal bir yol izleyeceğini, ve yerçekimi kuvvetinin cisimler arasındaki uzaklığın karesi ile ters orantılı olarak azalmadığını, aslında hiçbir biçimde değişmediğini düşünüyordu. Sonunda Hooke tarafından düzeltildi. Principia’ nın deneyimlerden tümevarım yoluyla türetilen enteresan kavramları arasında örneğin “kütle = yoğunluk × hacım” da bulunur.
— Bir Arian olan Newton kuvvetin özdeğe özünlü olduğu biçimindeki özsel mekanik kavramın doğrulanmasını ateizm olarak gördü. Yerçekimi onun için Hermetik bir Tanrının İstenci, ve Uzay ise tanrısal sensorium, Tanrının duyu örgeni idi.
— Kalkülüsün bulunuşuna gelince, bu bilim bugün de kullanılan notasyonu ile Leibniz tarafından bulunuşundan on yıl sonra Newton’ın “akılar/fluxions yöntemi” ile bir kez daha sunuldu.