O ovoj e-knjizi
ทั้งผลักอกใหญ่ออกให้พ้นตัว ทั้งรัวกำปั้นทุบลงไปที่ไหล่เขาหนักๆ
“ร้องหามันทำไม ไม่ยักรู้นะว่าคุณชอบเปิดเนิสเซอร์รี่ ลองนอนกับผมสักครั้งก่อนซี้ คุณจะได้รู้ว่าผมกับไอ้เด็กนั่นต่างกันราวฟ้าดินเลยล่ะ จะบอกให้นะว่าไม่เคยมีใครนอนกับผมแล้วผิดหวังซักคน” ยิ้มเยาะอย่างเกลียดชังเจ้าของกำปั้นที่ระดมทุบไม่ยั้ง
“ออกไป ปล่อยฉันนะ ปล่อย...”
เรียวปากบางหมดโอกาสที่จะเปล่งเสียงใดๆ ออกมาอีกต่อไปแล้ว เมื่อถูกปิดด้วยริมฝีปากหนานุ่ม มือที่เคยทุบอกเขาอย่างไม่ยั้ง ก็ถูกจับตรึงอยู่กับที่นอนทั้งสองข้าง ขาที่พอจะช่วยเตะช่วยกระทุ้งได้บ้าง ก็หมดโอกาสต่อสู้ เมื่อขาใหญ่ๆ เพียงข้างเดียวของเขายกไปทับไว้
“อย่าๆ คุณณินปล่อยฉันนะ ถ้าคุณทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณไปจนวันตาย ฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ”
ทันทีที่เรียวปากบางได้รับอิสระ เมื่อเขาเลื่อนไปสูดดมตามซอกคอและเนินอก จึงร่ำร้องขออิสระภาพคืนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าในตอนแรก แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่สนใจฟังสักนิด กำปั้นซ้ายทุบซ้ำๆ ไปที่ไหล่ เมื่อเขาปล่อยมือมาลูบไล้อกอวบอิ่ม แต่หาได้ทำให้เขารู้สึกอะไรไม่ สายเสื้อคลุมที่ไว้ที่เอวถูกดึงออกอย่างง่ายดาย
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ฉันเกลียดคุณได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ”
น้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำตาที่ไหลรินอาบใบหูลงไป ไม่ได้ทำให้มือที่กำลังดึงเสื้อคลุมออกจากร่างบางหยุดแต่อย่างใด
“อย่าคิดว่าน้ำตาคุณ จะทำให้ผมใจอ่อนได้เหมือนทุกครั้งประณาลี ไม่มีวัน ผมไม่ปล่อยผู้หญิงอย่างคุณให้ลอยนวลแน่”
เป็นคำยืนยันสุดท้าย ก่อนที่จะก้มลงจูบเรียวปากนุ่มอย่างดุดัน มือก็ลูบไล้ไปแทบจะทุกสัดส่วนของร่างกาย ประณาลีรู้โดยสัญชาติญาณของตัวเองแล้วว่า ไม่มีหนทางไหนที่จะหยุดเขาไว้ได้อีกต่อไป น้ำตาแห่งความเจ็บปวดมันไหลรินออกมาอย่างยากที่จะห้ามใจ แต่อีกคนไม่คิดจะสนแม้แต่น้อย
keyword: นิยาย, นิยายไทย,หนังสือไทย,ไทย,thai book, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, tanyarat
