Aantekeningen over Karl Jasper's "Psychologie van wereldbeelden"

Martin Heidegger

Newcomb Livraria Press

Acerca deste libro electrónico

Een nieuwe vertaling uit 2024 van Martin Heideggers vroege werk "Aantekeningen over Karl Jaspers Psychologie van de benadering van de wereld", oorspronkelijk gepubliceerd in 1919. Deze editie bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Heideggers leven en werk, een filosofische index van Heideggeriaanse kernbegrippen en een terminologiewijzer voor 19e- en 20e-eeuwse existentialisten. Deze vertaling is ontworpen met het oog op leesbaarheid en toegankelijkheid van Heideggers raadselachtige en dichte filosofie. Complexe en specifieke filosofische termen zijn zo letterlijk mogelijk vertaald en academische voetnoten zijn verwijderd om het lezen te vergemakkelijken. Heidegger verkent Jaspers concept van de psychologie van de wereldbeschouwing, die het menselijk geestelijk en spiritueel wezen in zijn alomvattende totaliteit probeert te begrijpen. Heidegger houdt zich kritisch bezig met Jaspers' verkenning van de grenzen van het leven van de ziel en hoe dit leidt tot een duidelijker algemene horizon voor het begrijpen van de ziel. Heideggers benadering wordt gekenmerkt door zijn typische filosofische diepgang, waarbij hij zich richt op de methodologische aspecten en fundamentele implicaties van Jaspers werk. Heidegger onderzoekt hoe Jaspers' psychologie helderheid en mogelijkheden probeert te verschaffen voor zelf-contemplatie, waarbij hij eerder de filosofische dan de wetenschappelijke aard ervan benadrukt. Heidegger bekritiseert Jaspers' benadering van de psychologie ook vanuit een filosofisch perspectief, waarbij hij vraagtekens zet bij de basisaannames en de gebruikte methoden. Hij bespreekt de rol van de Weltanschauungspsychologie in het begrijpen van mentale posities, processen en stadia, en hoe deze inspanning consistent is met filosofisch onderzoek. Heideggers analyse is niet alleen een kritiek op Jaspers' psychologische theorieën, maar ook een breder onderzoek naar de aard van het menselijk begrip en de rol van de psychologie in dit proces. Hij reflecteert op de beperkingen en mogelijke vertekeningen in Jaspers' benadering, met name in hoe deze het menselijk bestaan en bewustzijn inkadert en interpreteert. Heideggers onderzoek is diep geworteld in zijn eigen filosofische kader en hij gebruikt zijn eigen terminologie en concepten om Jaspers' psychologische benadering te ontleden en te begrijpen.