De fenomenologie van Hegel

Martin Heidegger

Newcomb Livraria Press

Om den här e-boken

Een nieuwe 2024 vertaling van Martin Heideggers vroege werk "Hegels Fenomenologie" (oorspronkelijk Duits "Hegels Fenomenologie"), oorspronkelijk gepubliceerd in 1923. Deze editie bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Heideggers leven en werk, een filosofische index van Heideggeriaanse kernbegrippen en een terminologiewijzer voor 19e- en 20e-eeuwse existentialisten. Deze vertaling is ontworpen met het oog op leesbaarheid en toegankelijkheid van Heideggers raadselachtige en dichte filosofie. Complexe en specifieke filosofische termen zijn zo letterlijk mogelijk vertaald en academische voetnoten zijn verwijderd om het lezen te vergemakkelijken. De lezing "Hegels Fenomenologie van de geest" werd gedurende twee uur gegeven in het wintersemester 1930/31 in Freiburg, als onderdeel van een levenslange betrokkenheid bij Hegels werk. Heidegger analyseert de rol van de Fenomenologie van de Geest als het eerste deel van Hegels "wetenschapssysteem" en benadrukt de fundamentele status ervan in relatie tot het hele systeem. Hij bevraagt de ingewikkelde relatie tussen de concepten bewustzijn, zelfbewustzijn en rede, en hoe deze op elkaar inwerken in Hegels dialectische proces. Heideggers discussie gaat ook over de aard van absolute kennis in tegenstelling tot relatieve kennis, en benadrukt Hegels opvatting van kennis als niet slechts een kwantitatieve accumulatie maar een kwalitatieve transformatie. Heideggers analyse van Hegels werk wordt gekenmerkt door een diepgaande beschouwing van de termen "absoluut" en "relatief" zoals die van toepassing zijn op kennis, en hun implicaties voor het idee van geest of "verstand". Hij volgt Hegels dialectische methode en onderzoekt hoe het bewustzijn zich ontwikkelt via stadia van ervaring om een vorm van zelfkennis en uiteindelijk absolute kennis te bereiken. Deze ontwikkeling wordt gezien als centraal in Hegels filosofische onderneming, en de Fenomenologie van de Geest wordt niet gezien als een geïsoleerd werk, maar als een essentieel onderdeel van Hegels overkoepelende filosofische systeem. Heidegger positioneert Hegels Fenomenologie dus als een cruciale stap in de zelfontwikkeling van de geest, die leidt tot de uiteindelijke realisatie van absolute kennis. Deze interpretatie onderstreept Heideggers perspectief op Hegels methodologie en filosofische ambities, vooral met betrekking tot de concepten van ervaring, bewustzijn en de aard van kennis zelf.