De fundamentele problemen van de fenomenologie

Martin Heidegger

Newcomb Livraria Press

Giới thiệu về sách điện tử này

Een nieuwe 2024 vertaling van Martin Heideggers vroege werk "De fundamentele problemen van de fenomenologie" (oorspronkelijk Duits "Die Grundprobleme der Phänomenologie"), oorspronkelijk gepubliceerd in 1926. Deze editie bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Heideggers leven en werk, een filosofische index van Heideggeriaanse kernbegrippen en een terminologiewijzer voor 19e en 20e eeuwse existentialisten. Deze vertaling is ontworpen met het oog op leesbaarheid en toegankelijkheid van Heideggers raadselachtige en dichte filosofie. Complexe en specifieke filosofische termen zijn zo letterlijk mogelijk vertaald en academische voetnoten zijn verwijderd om het lezen te vergemakkelijken. In deze lezing, die zich richt op het centrale thema van het derde deel van deel I van "Zijn en tijd", onderzoekt Martin Heidegger de fundamentele ontologische vraag naar de betekenis van het zijn. Hij benadrukt de rol van "tijd" als de horizon die ons begrip van het zijn vormgeeft. Deze verkenning van de "tijdelijkheid van het zijn" wordt gepresenteerd in een historisch georiënteerde benadering, wat aangeeft dat Heideggers onderzoek naar de vraag naar het zijn geworteld is in de bredere traditie van metafysisch-ontologische vraagstelling in plaats van existentieel-filosofische of bewustzijn-fenomenologische motieven. Hoewel de lezing alleen het eerste deel en het eerste hoofdstuk van het tweede deel van het oorspronkelijke plan beslaat, geeft het inzicht in de onuitgewerkte aspecten van Heideggers denken. Het belangrijkste hoofdstuk voor de bespreking van "Tijd en Zijn" is ongetwijfeld het eerste hoofdstuk van het tweede deel, waar het concept van het "ontologische verschil" voor het eerst wordt geïntroduceerd, wat een scharniermoment in Heideggers filosofische ontwikkeling markeert. Integraal onderdeel van deze filosofische verkenning is het begrip ontologie, dat wordt gepresenteerd als de ruggengraat van de fenomenologische studie. Het artikel analyseert rigoureus de ontologische dimensies en positioneert ze als centraal voor het begrijpen van fenomenologie. Deze ontologische focus is niet beperkt tot een enge interpretatie, maar omvat verschillende facetten, waaronder de relatie tussen zijn en bestaan, het onderscheid tussen verschillende zijnswijzen en het kritisch onderzoeken van traditionele ontologische stellingen. De complexiteit van het discours van het artikel blijkt duidelijk uit de behandeling van fenomenologie, niet als een louter filosofische subset, maar als een methodologische benadering die het hele spectrum van de wetenschapsfilosofie omvat. Deze allesomvattende benadering strekt zich uit tot de evaluatie van de methodologische aspecten van de fenomenologie, waarbij het artikel het drievoudige methodologische karakter van de fenomenologie onderzoekt, bestaande uit reductie, constructie en vernietiging. Deze drievoudige methodologie onderstreept de diepte en breedte van fenomenologisch onderzoek en bevestigt opnieuw haar positie als een fundamenteel instrument in filosofisch onderzoek.