De metafysica van Leibniz

Martin Heidegger

Newcomb Livraria Press

Tietoa tästä e-kirjasta

Een nieuwe 2024 vertaling van Martin Heideggers vroege werk "De metafysica van Leibniz", oorspronkelijk gepubliceerd in 1923 als de laatste van zijn Marburglezingen. Deze editie bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Heideggers leven en werk, een filosofische index van Heideggeriaanse kernbegrippen en een terminologiewijzer voor 19e- en 20e-eeuwse existentialisten. Deze vertaling is ontworpen met het oog op leesbaarheid en toegankelijkheid van Heideggers raadselachtige en dichte filosofie. Complexe en specifieke filosofische termen zijn zo letterlijk mogelijk vertaald en academische voetnoten zijn verwijderd om het lezen te vergemakkelijken. Deze lezing werd gegeven in het zomersemester als een onderzoek naar Leibniz. In het eerste Marburg-semester van 1923/24 waagde hij zich aan de overeenkomstige discussie met Descartes, die vervolgens werd opgenomen in "Zijn en tijd" (§§ 19-21), en hier sluit hij zijn reeks over continentale metafysica af. Heidegger richt zich op de essentiële kwaliteiten van de monade, met name de aspecten ervan als "vis primitiva", "substantia" en "monas", en hoe deze elementen bijdragen aan het begrip van zijn en substantie in de filosofie van Leibniz. Heidegger interpreteert de monade als een fundamentele eenheid van zijn die zowel eenheid als veelheid omvat, een concept dat diep geworteld is in Leibniz' metafysica. Daarbij houdt hij zich bezig met het concept van de "substantie van de substantie" en onderzoekt hij de aard van het zijn zoals Leibniz dat opvatte en de implicaties daarvan voor het bredere filosofische discours. Heideggers analyse gaat in op de dynamische aard van de monade, gekenmerkt door zijn inherente "drang" ("Drang") en zijn vermogen om de werkelijkheid te verenigen en te manifesteren. Hij onderzoekt nauwkeurig de relatie tussen de interne structuur van de monade en haar externe uitdrukking in de wereld, waarbij hij Leibniz' onderscheid tussen de interne en externe aspecten van het zijn benadrukt. Deze discussie strekt zich uit tot de metafysische implicaties van de monadologie, waarbij Heidegger bespreekt hoe individuele monaden de complexiteit en diversiteit van het universum weerspiegelen.