De tijd van de wereld Afbeelding

Martin Heidegger

Newcomb Livraria Press

Kuhusu kitabu pepe hiki

Een nieuwe 2024 vertaling van Heideggers vroege werk "De tijd van het wereldbeeld" (origineel Duits "Die Zeit des Weltbildes"), dat een van de 6 belangrijkste essays is van het werk "Holzwege" dat oorspronkelijk in 1914 werd gepubliceerd. Deze editie bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Heideggers leven en werk, een filosofische index van Heideggeriaanse kernbegrippen en een gids voor existentialistische terminologie van 19e en 20e eeuwse existentialisten. Deze vertaling is ontworpen met het oog op leesbaarheid en toegankelijkheid van Heideggers raadselachtige en dichte filosofie. Complexe en specifieke filosofische termen zijn zo letterlijk mogelijk vertaald en academische voetnoten zijn verwijderd om het lezen te vergemakkelijken. Heidegger verkent hier wereldbeelden, met de nadruk op levensbeschouwingen. Hij richt zich op de transformatie in de manier waarop de wereld in de moderniteit wordt begrepen en gerepresenteerd. Heidegger onderzoekt het concept van het "wereldbeeld", dat meer betekent dan alleen maar een beeld van de wereld; het betekent een wereld die is opgevat en begrepen als een beeld. Deze transformatie leidt tot een fundamentele verandering in de relatie tussen mensen en hun wereld die ten grondslag ligt aan de moderne wetenschap, technologie en het begrip van het zijn zelf. Heidegger geeft ook commentaar op de oorsprong van het nihilisme, hoewel hij geen tegengif geeft voor het "afzien van alle waarden". De bundel waar dit artikel uit komt, Holzwege, is alleen na "Zijn en Tijd" beroemd. Hier geeft hij enkele van zijn meest scherpzinnige commentaren op Hegel, Descartes, Nietzsche, Anaximander, Rilke en Hölderlin. Houtpaden bestaat uit een verzameling essays die filosofische en existentiële vragen overdenken door middel van de analyse van kunst, poëzie en geschiedenis. De originele Duitse titel "Holzwege" verwijst naar de houthakkerspaden in Duitse bossen, waarvan iedereen die wel eens in Duitsland heeft gewandeld weet dat ze altijd doodlopen. Vandaar dat dit soms vertaald wordt als "doodlopende paden" of "houthakkerswegen" of "Buiten de gebaande paden" of iets in die trant, want dit is wat de titel betekent - de doodlopende paden van de filosofie en de inherente obscuriteit van het streven naar het Zijn. Heidegger gebruikt deze essays om zijn ontologische onderzoeken te verkennen, met name de aard van het zijn en de relatie tussen mensen en de wereld om hen heen.