برنامه ما یک راهنمای جامع برای کدهای خطای OBD-II، کدهای استاندارد مورد استفاده در سیستم های تشخیص و گزارش خودرو ارائه می دهد. این کدها عیوب و مشکلات را در سیستم های مختلف خودرو شناسایی می کنند که برای تشخیص و تعمیر دقیق بسیار مهم است.
کدهای OBD-II شامل پنج کاراکتر هستند که هر کدام معانی خاصی دارند.
کاراکتر اول سیستم را نشان می دهد:
P (Powertrain): کدهای مربوط به موتور و گیربکس.
B (بدن): کدهای مربوط به سیستم های بدنه خودرو مانند کیسه هوا و شیشه برقی.
C (شاسی): کدهای مربوط به سیستم های شاسی مانند ABS و سیستم تعلیق.
U (شبکه): کدهای مربوط به سیستم های ارتباطی داخل خودرو مانند خطاهای CAN-Bus.
هر ساختار کد به شرح زیر است:
شخصیت اول (سیستم): P، B، C یا U.
نویسه دوم (کد خاص سازنده یا عمومی): 0، 1، 2، یا 3 (0 و 2 عمومی هستند، 1 و 3 مختص سازنده هستند).
کاراکتر سوم (زیر سیستم): مشخص می کند کدام قسمت از سیستم (به عنوان مثال، سوخت، احتراق، انتقال).
کاراکترهای چهارم و پنجم (خطای خاص): ماهیت دقیق عیب را شرح دهید.
به عنوان مثال:
P0300: تشخیص خطای تصادفی/چند سیلندر.
B1234: کد بدنه خاص سازنده، مانند خطای غیرفعال کردن مدار کیسه هوا.
C0561: خطای ماژول کنترل شاسی.
U0100: خطای ارتباط CAN-Bus با ماژول کنترل موتور (ECM/PCM).
درک صحیح این کدها برای مشخص کردن مشکلات و انجام تعمیرات دقیق در وسایل نقلیه ضروری است.
تاریخ بهروزرسانی
۳۱ شهریور ۱۴۰۴