Zijn en tijd

Martin Heidegger

Newcomb Livraria Press

Acerca de este libro electrónico

Een nieuwe 2024 vertaling van Martin Heideggers belangrijkste werk "Zijn en tijd" (Sein und Zeit), oorspronkelijk gepubliceerd in 1927 in meerdere publicaties. Deze editie bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Heideggers leven en werk, een filosofische index van Heideggeriaanse kernbegrippen en een terminologiewijzer voor 19e- en 20e-eeuwse existentialisten. Deze vertaling is ontworpen met het oog op leesbaarheid en toegankelijkheid van Heideggers raadselachtige en dichte filosofie. Complexe en specifieke filosofische termen zijn zo letterlijk mogelijk vertaald en academische voetnoten zijn verwijderd om het lezen te vergemakkelijken. Zijn en tijd presenteert een complex filosofisch discours over de aard van het zijn (Sein) en de tijd (Zeit), met bijzondere aandacht voor het temporeel-existentialistische concept van Dasein, een term die de Duitse woorden voor "zijn" (sein) en "er" (da) combineert. Dit klassieke filosofische werk onderzoekt het traditionele metafysische begrip van het zijn en stelt dat dit begrip, dat meestal gebaseerd is op het idee van een constante aanwezigheid, geen rekening houdt met de temporele en existentiële dimensies van het zijn. Heidegger stelt voor dat een begrip van het zijn een analyse vereist van Dasein, dat niet alleen gekenmerkt wordt door zijn bestaan, maar ook door zijn zijn in de wereld en zijn tijdelijke bestaan. Het concept van Dasein staat centraal in zijn betoog en benadrukt dat Dasein zich altijd al in een wereld bevindt en dat zijn begrip van het zijn gevormd wordt door zijn tijdelijke bestaan. Dit perspectief daagt de traditionele metafysische noties van het zijn als statisch en onveranderlijk uit, en stelt in plaats daarvan voor dat het zijn fundamenteel tijdelijk is en verbonden met het menselijk bestaan en begrip. Zoals de titel al suggereert, ziet Heidegger de kwestie van het Zijn als niet te onderscheiden van de Tijd en stelt hij dat Newtoniaanse opvattingen van tijd als een reeks nu-punten ontoereikend zijn om het wezen van Dasein te begrijpen. Zijn Ontochronologie stelt dat de existentiële en ontologische analyse van Dasein een fundamenteler concept van tijd onthult, een concept dat integraal deel uitmaakt van de structuur van het Zijn zelf. De tekst gaat verder in op het idee van "geworpenheid" en verschillende andere existentialistische thema's. Geworpenheid is een van de drie voorwaarden die de onderdompeling van Dasein in de wereld betekenen, waar het zichzelf al verstrikt ziet in een web van relaties en betekenissen. Deze "geworpenheid", in combinatie met Daseins inherente op-de-dood-zijn, onderstreept de existentiële conditie van menselijke wezens, die hun bestaan inkaderen als een voortdurende betrokkenheid bij hun eigen eindigheid en de mogelijkheden van hun wezen. Heidegger stelt dat het begrijpen van de aard van het zijn een fundamentele heroverweging van zowel het zijn als de tijd vereist, en stelt dogmatisch dat de ware aard van het zijn alleen begrepen kan worden door een begrip van de tijdelijkheid die het bestaan van het zijn kenmerkt.